Midnight Oil mag zich al sinds eind jaren zeventig met recht een van de bekendste – en meest politiek geëngageerde – exportproducten van Australië noemen. Het dertiende album Resist zet deze traditie voort, maar luidt ook het einde van de band in. Gitarist Jim Moginie: “Het mag niet gênant worden.”
Dit is niet de eerste keer dat Midnight Oil zijn einde aankondigt: in 2002 zetten jullie ook al een punt achter de band. Waarom nu opnieuw?
“Destijds had dit alles te maken met andere projecten waar we ons op wilden richten en de politieke carrière van onze zanger Peter [Garrett, red.]. Nu is het anders. Meestal wanneer artiesten de zestig passeren, ongeveer onze leeftijd dus, zakt ’t in. Alles wordt langzamer, ze doen het rustiger aan. De muziek die wij spelen zit vol energie en bevat een vitaliteit die nodig is om onze boodschap over te brengen. Veel van onze muziek is erg snel en ik zou het vreselijk vinden op het punt te komen dat mensen zeggen: ‘Ze hadden beter tien of twintig jaar geleden kunnen stoppen’. Het is een leuk idee om op het podium het loodje te leggen, maar het mag niet gênant worden. Ik heb liever dat we stoppen op ons hoogtepunt.”
Dit einde is dus een definitief einde?
“Dat zou ik nou ook weer niet willen zeggen. Deze band is als familie. Wat we ook los van elkaar gaan doen, we zullen altijd samen muziek blijven maken. En als er een benefietshow is voor een zaak waar wij ons sterk mee verbonden voelen, zullen we zeker langskomen!”
Deze laatste plaat gaat ook weer over zo’n zaak die jullie nauw aan het hart ligt: de klimaatcrisis. Dit was eerder al het onderwerp van Blue Sky Mining (1990). Jullie opvattingen zijn in de loop der jaren dus niet veranderd!
“Zeker niet! Die plaat ging ook al over milieukwesties. We zetten de strijd dus nog steeds voort. Onze manier zal vast niet altijd de juiste zijn, maar we moeten het op z’n minst proberen. Je ziet dat in de afgelopen dertig jaar kunst heeft geholpen om een bewustzijn te creëren en verandering teweeg heeft gebracht in de manier waarop men over dit soort dingen denkt. Verandering gaat niet snel, maar als je lang genoeg volhoudt, gaan mensen het vanzelf een keer begrijpen.”
“Hoewel er natuurlijk ook altijd mensen zijn die zeggen: ‘Oh, daar gaan ze weer, altijd maar zagen over politiek. Waarom schrijft Midnight Oil niet gewoon eens een liefdesliedje?’ Maar zo zijn wij niet, niet als band en niet als mensen. We zijn nu eenmaal geïnteresseerd in wat er in de wereld gaande is. Dat wil niet zeggen dat we onze mening willen opdringen of informatie door je strot willen rammen, trouwens. Het niet met ons eens zijn, is ook prima. We willen gewoon het gesprek beginnen, tot nadenken aanzetten. Dat is altijd onze manier geweest, we zijn alleen wat specifieker geworden in de onderwerpen die we aankaarten.”
Hoe bedoel je dat precies?
“Net als eerder platen is ook Resist een protestalbum: elk nummer introduceert een ander probleem. Rising Seas gaat natuurlijk over het broeikaseffect, net als At The Time Of Writing. Daarin proberen we te laten zien dat men het onvermijdelijke niet kan blijven uitstellen. Maar we zijn ook dichter bij huis gebleven met nummers als The Barka–Darling River. De Barka, ook wel de vergeten rivier genoemd, legde vroeger wel duizenden kilometers af door de outback van Australië. Maar door klimaatverandering, slecht bestuur en uitbuiting is deze op veel plekken opgedroogd. De Aboriginalgemeenschappen die al decennialang stroomafwaarts woonden, zijn hierdoor gedwongen hun heil elders te zoeken. Toegang tot water is ontzettend kostbaar in het droge Australië, en toch heeft de overheid zo’n belangrijke, heilige rivier laten leegzuigen. Een nachtmerrie voor de gemeenschappen daar. Dit zijn rampen die overal ter wereld gebeuren en die we niet mogen blijven negeren.”
Resist, het nieuwe album van Midnight Oil, is vandaag verschenen. In Lust For Life Magazine lees je binnenkort meer over de band.
Foto bovenaan artikel: Daniel Boud
2 Reacties
Inderdaad een zeer betrokken band. Goede plaat deze laatste. Verdient de aandacht niet alleen vanwege de onderwerpen maar ook de muziek is top!
Geweldig muzikale en maatschappij kritische band from down under.
Heb nog een videoband met dat protest-concert op een trailer in een straat in NY tegenover het gebouw van een groot olie-bedrijf dat een schip te pletter liet gaan in Alaska in 1989, dat was nog eens een statement.