Rich Robinsons muzikale carrière begon al op zijn zestiende. Hij startte toen namelijk samen met zijn broer Chris The Black Crowes en toerde jarenlang de wereld rond. Toen de groep tijdelijk stopte in 2001 besloot Rich dat het tijd was voor iets anders en begon hij aan zijn eerste solowerk. Inmiddels komt zijn derde cd The Ceaseless Sight eraan en heeft de muzikant laten zien dat hij ook zonder de rest van de Crowes een artiest van formaat is.
Hoewel Rich een groot deel van de nummers schreef voor The Black Crowes, was het voor hem de eerste keer dat hij teksten schreef en ze vervolgens zong. In het begin had hij meer dan een paar zanglessen nodig, maar inmiddels is hij veel zekerder van zijn eigen kunnen. “Ik ben nog steeds aan het groeien”, vertelt hij. “Omdat het allemaal van mij afkomstig is, is het een directe vertaling van wie ik ben. Het is abstract en ik sta er volledig mee in contact. Inmiddels is het een soort wedstrijdje geworden om te zien hoe hard ik mezelf kan pushen om te groeien. Ik waardeer het enorm dat ik dit kan doen.”
Vooruitgang
Zijn nieuwe album The Ceaseless Sight komt op vandaag uit. Rich is er heel tevreden mee. “Elke plaat die ik maak is weer een vooruitgang. Mijn vorige cd was een goede representatie van wie ik toen was. Hopelijk voel ik me steeds meer op m’n gemak met mezelf en wat ik probeer uit te drukken in mijn muziek zodat ik steeds weer een stukje verder kom. The Ceaseless Sight is weer zo’n stapje vooruit. Het betekent: hou je ogen voor je en kijk niet om. Ik zing het in een van de nummers en vond het een mooi concept.” Robinsons cd’s zijn één geheel, een reeks van afzonderlijke nummers. “Iedereen ervaart het album op zijn eigen manier als ze ernaar luisteren, zo zie ik het. Ik ga mensen dan ook niet vertellen hoe ze zich zouden moeten voelen als ze ernaar luisteren. Ik heb een oprecht stuk werk gemaakt, het betekent echt iets voor me. Ik ben trouw gebleven aan mezelf, dat is het belangrijkste. Zo lang ik dat doe, is het goed”, zegt hij beslist.
Creatief proces
Rich werkt op het album weer samen met drummer Joe Magistro. “In eerste instantie namen we de nummers met z’n tweeën op: Joe drumde en ik zong en nam de rest van de instrumenten voor mijn rekening. Op een gegeven moment kwam pianist Marco Benevento ook met ons meespelen. Hij is echt heel goed.” Tijdens het schrijven van de nummers vormden ze eerst de muziek en daarna de teksten. “Ik luister naar de muziek en hoe het me laat voelen en vertaal dat naar woorden. De teksten gaan over alles wat je ziet; de hele wereld, politiek, of alleen een bloem. Daarna gaan we de studio in. Elke dag nemen we een nummer of twee op. We werken tot we moe zijn, we hebben geen vast schema. Toen we het vorige album opnamen, waren de nummers vrijwel af toen we de studio in gingen. Soms schreven we daar nog wat, maar meestal niet. Bij The Ceaseless Sight hadden we vooral skeletten van nummers. Ik had een beeld in mijn hoofd van hoe ze eruit moesten zien. Het is een creatief proces.”
Nieuw platform
Zijn solowerk is voor Robinson een nieuw platform dat nog vrijwel nieuw voor hem is. “Het zorgt ervoor dat ik me vrij voel. Dat is ook de reden dat ik solo wilde gaan. The Black Crowes zijn The Black Crowes, ze zijn een fenomeen. Het grootste gedeelte van mijn carrière kon ik niet precies doen wat ik wilde door The Black Crowes. Nu kan ik eindelijk de muziek maken die ík wil maken.”
0 Reacties