Steve Lukather: “We worden gewoon steeds dommer gemaakt!”

Bij binnenkomst in het American Hotel te Amsterdam begint Toto’s gitaargrootheid Steve Lukather meteen zijn verhaal af te steken. Tijd om er rustig voor te gaan zitten krijg je niet. Een vraag stellen hoeft ook niet. Zijn verdriet wordt slechts overstemd door Steve’s licht paranoïde inzichten over de staat van de wereld. Ach, over zijn nieuwe plaat All’s Well That Ends Well hebben we het wel een andere keer.

“Ik had nooit kunnen bevroeden dat ik zoveel jaar mee zou gaan in de muziekbusiness. En al helemaal niet dat er na mij geen grote jongens meer op zouden staan. Dat bedoel ik niet arrogant; ik wil er niet mee zeggen dat ik zo geweldig ben. Maar er lijken geen nieuwe legendarische muzikanten meer te zijn. Het probleem zit hem in het feit dat deze generatie continue en directe bevrediging nastreeft van elke behoefte die men kan bedenken. In veel opzichten is het daarom gewoon een zieke wereld geworden. De toekomstige Jimi Hendrix zal nooit meer zo goed worden. Op achtjarige leeftijd laat hij zijn kunsten al wereldwijd horen via YouTube. Op zijn achttiende is hij alweer oud nieuws en mag een ander jongetje iets leuks doen. Er zullen nog maar weinig jongens daadwerkelijk dag en nacht met hun gitaar bezig zijn tot ze goed genoeg zijn voor een band. Eeuwig zonde. Ik vind het fantastisch dat ik gisteravond met mijn jongste dochter heb kunnen video-chatten; maar ik besef ook dat het echte menselijke contact zoveel beter is.”

Een korte adempauze van Steve staat mij toe te proberen het gesprek in de richting van zijn nieuwe plaat All’s Well That Ends Well te duwen. Maar voor ik daadwerkelijk de vraag heb kunnen stellen, begint hij weer met een gulle glimlach te ratelen…
“Ik ben zo dankbaar dat ik er nog ben. Ik heb het afgelopen jaar veel verdriet gekend. Mijn moeder is overleden en mijn huwelijk is op de klippen gelopen. Veel van mijn oude vrienden zijn overleden en daarnaast heeft Mike Porcaro (bassist Toto) A.L.S. (een dodelijke spierziekte). Soms voelt het alsof ik binnen afzienbare tijd als enige over ben. En hoewel met dat zeer verdrietig stemt, wil ik dat nog lang zo houden. Daarom ben ik verantwoordelijk gaan leven. Gestopt met drinken, meer sporten en beter eten. Ik wil helder zijn tijdens mijn resterende tijd. Ik ben nu wees maar er zijn zeven mensen die op mij rekenen voor eten.

Weet je; toen ik met deze plaat begon wist ik eigenlijk zeker dat er geen animo voor was. Veel mensen noemen mijn muziek te ‘schoon’ en te ‘netjes’. Wat betekent dat? Zou je het mooier vinden als ik mezelf met stront insmeer? Maar ik gaf er geen flikker om. Ik heb deze plaat voor mezelf gemaakt; nog een keer echt vlammen. Alles doen zoals ik het wil en op de top van mijn kunnen. Mocht niemand er dan iets aan vinden; jammer dan.”

Hierna negeert hij mijn vraag en begint voorzichtig uit te leggen dat alles wat hij zegt wel in de juiste context gezien moet worden. Maar langzaam dalen we verder af in de krochten van zijn ziel…
“Misschien denken veel mensen dat ik een cynicus ben. Dat ben ik niet, ik ben een realist die het allemaal niet meer lijkt te snappen. Vorige week zat ik in de lobby van een top 40 radiostation te wachten op een interview en hoorde drie cliché techno nummers achter elkaar. Dus ik zeg dat ik het fantastisch vind dat ze als top 40 station niet hun eigen muziek draaien in de wachtkamer. Krijg ik doodleuk te horen dat het wel hun zender is en deze nummers allemaal in de top 10 staan. Zo is het tegenwoordig met alles. Alles is moedwillig simpeler en dommer gemaakt. Mensen willen dat machines alles voor ze doen. Mensen willen slecht voedsel, domme muziek, debiele tv en iconen die beroemd zijn omdat ze blond haar hebben en heel slecht voor de camera neuken. Vroeger keek ik op tegen Hendrix en hoopte ooit in zijn buurt te kunnen komen qua gitaarbeheersing; ooit een aantal zinnen te kunnen schrijven die net zoveel zeggenschap hadden als Lennon. Nu wil men gewoon op tv kijken naar een stel mongolen dat dronken wordt en zich belachelijk maakt. Mensen willen niets meer en kunnen nog minder. Kinderen weten wel hoe ze elkaar een sms moeten sturen terwijl ze in dezelfde kamer zitten; maar ze kunnen er geen woord goed van spellen. We worden gewoon steeds dommer gemaakt.”

Je zou haast denken dat er meer achter zit.
“Helemaal juist. Er zit ook veel meer achter. Naast die pure rotzooi op tv en het verheerlijken van de domheid wordt er chemische troep in je eten gegooid; wie zegt mij dat zoiets je hersenen niet weg laat rotten? Wanneer iedereen dom is, worden mensen zo mak als een lammetje. Dus kun je veel makkelijker tegen ze zeggen dat ze om elf uur in bed moeten liggen. Het wordt zo makkelijk de wereld te beheersen. 1984; we zijn gewoon 26 jaar te laat! Big Brother is overal. Camera’s zijn overal. In je telefoon zit een gps-systeem dus ze weten altijd waar je zit. Ze stoppen chips in je hond, ze halen papier- en muntgeld langzaam uit het systeem. Je hebt dadelijk dus een creditcard, dat tevens paspoort en rijbewijs is. Het zal niet lang duren voordat het een chip in je lichaam is. Voor je het weet worden mensen dus nog gruwelijker vermoord om die chips te bemachtigen. Over enkele jaren worden we op een ochtend wakker en komen er achter dat al onze vrijheden verdwenen zijn.”