De bij leven al legendarische Jeff Beck wordt vandaag 78 jaar. De Britse gitarist maakte naam als lid van The Yardbirds en richtte later in de jaren zestig zijn eigen Jeff Beck Group op. Ook werkte hij als sessiemuzikant met grootheden als Mick Jagger, Paul Rodgers, Brian Wilson en Jon Bon Jovi. Becks nieuwste project is ook een samenwerking: op 15 juli verschijnt het album 18, dat hij opnam met acteur/muzikant Johnny Depp.
De Yardbirds-hit zonder Jeff Beck
Het grote publiek leert Jeff Beck kennen wanneer hij gitarist wordt bij The Yardbirds, de band die net is doorgebroken dankzij een hit waar hij niet aan meewerkte. De single For Your Love wordt in 1965 geschreven door Graham Gouldman, de latere frontman van 10cc. Gouldman wil het nummer met zijn eigen band The Mockingbirds opnemen, maar platenmaatschappij Columbia wijst het idee af. Vervolgens wordt het lied tevergeefs aangeboden aan Herman’s Hermits (van No Milk Today) en The Animals (van The House Of The Rising Sun). The Yardbirds ziet wel een hit in het nummer, alleen gitarist Eric Clapton vindt het nummer veel te commercieel. Voor hem is het de doorslaggevende reden om The Yardbirds te verlaten.
De paniek bij de bandleden is groot nu ze hun stergitarist kwijt zijn. Manager Giorgio Gomelsky doet gitarist Jimmy Page een aanbod van 25 pond per week om bij de band te komen spelen, maar Page verdient op dat moment al het driedubbele als sessiemuzikant en is niet geïnteresseerd. Hij heeft wel een tip: bij The Tridents speelt nog een goede gitarist genaamd Jeff Beck. Eigenlijk vindt Beck zijn eigen band beter, maar hij ziet wel de potentie vanwege het succes van For Your Love. Beck sluit zich aan bij The Yardbirds, maar moet na een jaar weer vertrekken omdat de meer traditioneel georiënteerde andere leden steeds vaker botsen met de experimenteerdrang van Beck.
Tijdens de inhuldiging van The Yardbirds in de Rock And Roll Hall Of Fame in 1992 merkt Beck fijntjes op: “Iemand zei dat ik trots mag zijn vanavond, maar dat ben ik niet, want ze hebben mij eruit getrapt. Fuck them!”
De eeuwige ruzie met Rod Stewart
Na zijn ontslag bij The Yardbirds start Beck zijn eigen Jeff Beck Group met de zang van Rod Stewart, Micky Waller op drums en Ron Wood op de bas. Gezien de latere ontwikkeling van de individuele carrières van de leden is er achteraf onbedoeld sprake van een supergroep.
Het debuut Truth uit 1968 is een blauwdruk van hoe de rockmuziek zich in het decennium erna zou ontwikkelen. Het wat meer gehaast opgenomen Beck-Ola is minder verrassend, maar geldt nog steeds als een van de beste albums die Beck ooit maakte. In augustus 1969 wijzen alle voortekenen erop dat deze band een wereldstatus kan bereiken, artistiek en commercieel. Maar binnen twee maanden stort de boel in elkaar: Rod Stewart wordt verleid om een solocontract te tekenen en samen met Ron Wood over te stappen naar Faces, de opvolger van Small Faces. Beck is woest en zegt nooit meer met Stewart te willen werken.
Die weigering houdt hij heel lang vol. Tot 1985, wanneer beide sterren de Curtis Mayfield-song People Get Ready opnemen voor Becks album Flash. In 1992 wordt Rod Stewart ingehuldigd in de Rock And Roll Hall Of Fame en spreekt Beck de hilarische woorden: “Wij hebben een haat-liefdeverhouding: hij houdt van mij en ik haat hem.”
In 2013 vraagt een journalist van The Wall Street Journal de gitarist of hij ooit nog gaat samenwerken met Stewart. Beck schiet in de lach: “Rod deed onlangs een verrassingsoptreden tijdens mijn show en het publiek ging helemaal los. Hij belde me daarna om af te spreken. Maar ik ken hem goed genoeg om te weten dat het tijdsverspilling is. Hij is altijd druk met van alles. Tegen de tijd dat hij in mijn studio arriveert, ben ik al drie dagen klaar met opnemen. Ik kan zo niet werken.” De heren blijven tot op de dag van vandaag een moeizame relatie houden. Stewart zegt in 2018 tegen The Mirror: ”Ik wil onze breuk helen omdat mijn stem en zijn gitaar een ‘match made in heaven’ zijn.”
De ‘prank’ van Mick Jagger
Jeff Beck en Mick Jagger kennen elkaar al sinds het begin van de jaren zestig. Volgens Beck leken hij en de Stones-frontman in die tijd veel op elkaar: “Ik stond met mijn auto te wachten naast een andere auto waaruit een meisje gilde: “Mick, Mick!” Ik dacht: “Who the fuck is die Mick? Totdat ik besefte dat die zanger van The Rolling Stones ook Mick heet.” Halverwege de jaren zeventig jamt Beck een keer met de Stones, omdat hij heel even in beeld is om Mick Taylor op te volgen.
Voor zijn eerste soloalbum She’s The Boss (1985) vraagt Jagger een keur aan beroemdheden om mee te spelen, onder wie Herbie Hancock, Pete Townshend en Jeff Beck. Voordat hij zijn gitaarsolo opneemt, vraagt Beck Jagger even weg te gaan, zodat hij zich kan concentreren. Wanneer de zanger terugkeert, luistert hij naar de solo en zegt hij met een stalen gezicht tegen de engineer: “Wis deze solo.” Beck reageert met ongeloof en schreeuwt woedend naar Jagger dat hij zijn plaat ergens mag steken waar het donker is. De engineer kijkt vertwijfeld naar Mick, maar hij herhaalt dat de opname gewist kan worden. Wanneer Beck de deur is uitgestormd, lacht Jagger: “Haha, dit was een demonstratie van de beroemde woedeaanvallen van Jeff Beck. Die solo mag natuurlijk niet gewist worden, want hij was briljant.” “Te laat”, zegt de opnameleider. ”Ik heb hem echt gewist.”
Hoe diep Jagger door het stof is gegaan om het weer goed te maken met Beck, is niet bekend. Kennelijk was het wel succesvol, want in 1987 vraag Jagger Beck opnieuw om mee te werken aan de opvolger Primitive Cool.
Foto Jeff Beck in TivoliVredenburg (25 mei 2014): Sebastiaan Petiet
0 Reacties