‘I don’t like Apeldoorn, oh no. I love it…’ 10cc trad op in het Gelderse theater Orpheus en alle hits kwamen langs. Zonder uitzondering goede popsongs, professioneel en met zichtbaar plezier gebracht. Af en toe deed dat zelfs bijna de prominent afwezige Lol Creme, Kevin Godley en Eric Stewart vergeten. Jammer wel dat we na vijf kwartier weer buiten stonden…
Een kenmerkend moment halverwege het optreden: Graham Gouldman doet met twee gitaristen een Mud-achtig dansje. Ze wisselen guitige blikken uit. Drie zestigers (Gouldman wordt in mei 70) die een popgroep nadoen. Maar daar staat wel Graham Gouldman, een van de vier oprichters van 10cc en ook nog eens schrijver van nummers als For Your Love (The Yardbirds), Bus Stop (The Hollies) en No Milk Today (Herman’s Hermits). Met recht een levende legende, die het duidelijk naar zijn zin heeft. Toch voelt het een beetje ongemakkelijk.
Om acht uur start de band met The Wall Street Shuffle. Gitarist Rick Fenn en drummer Paul Burgess zijn zo langzamerhand oudgedienden, want ze zitten veel langer bij de band dan dat Godley en Creme er ooit bij gehoord hebben. Multi-instrumentalist Mick Wilson (tijdens I’m Mandy Fly Me speelt hij tegelijk gitaar, percussie en toetsen, terwijl hij zingt), heeft ook nog eens een stem die dicht bij die van Eric en Lol komt. Gouldmans stem is veel dunner geworden, maar zijn enthousiasme is aanstekelijk. Fenn, die in de videoclip van Dreadlock Holiday nog een walrussnor had, vertelt hoe Eric en Lol in de auto ooit een discjockey hoorden zeggen: “Life is a minestrone.” Vandaar. De versie van vanavond heeft een stevige drumbeat. Een nummer waaraan je kunt horen dat 10cc destijds niet alleen vernieuwend was, maar ook de meligheid niet schuwde.
Mini-operaatjes
Art For Art’s Sake wordt voorafgegaan door een Pink Floyd-achtig intro. Clockwork Creep is een van die mini-operaatjes die de band regelmatig maakte, deze keer bestaande uit een dialoog tussen een vliegtuig en een bom. Feel The Benefit is ook zo’n nummer. Je kunt meteen horen waarom de heren erfgenamen van The Beatles genoemd kunnen worden en ook dat Björn en Benny de platen van 10cc gedraaid moeten hebben. De favoriet van de huidige band is The Dean And I en inderdaad, de spelvreugde spat eraf. Moderne techniek maakt het vervolgens mogelijk I’m Not In Love live uit te voeren, zelfs door oude mannen en zonder Moog. Maar ook zonder de zoete woorden van de secretaresse van de Strawberry Studios die de single zo opfleurden.
Rubber Bullets is de enige toegift en heel Apeldoorn zingt mee. Na vijf kwartier is het voorbij. Een voetbalwedstrijd duurt langer. Wat hebben we vanavond gezien? 10cc bestond ooit uit vier muzikale genieën. Die historische band stond vanavond natuurlijk niet op het podium, maar niemand in het publiek had dat – hopelijk – verwacht. Er kwamen alleen maar leuke nummers langs, die benadrukten dat 10cc legendarische en invloedrijke platen heeft gemaakt. Het had allemaal gerust wat langer mogen duren, maar alleen daardoor al was het een vermakelijke avond.
10cc in Theater Orpheus, Apeldoorn
Gezien op zaterdag 5 maart 2016
Foto’s (gemaakt op vrijdag 4 maart 2016 in De Oosterpoort, Groningen): Bert Treep
6 Reacties
Het concert duurde korter dan gebruikelijk door serieuze stemproblemen van Graham Gouldman. Hij was zelfs even z’n stem kwijt. Ik hoorde dit na afloop van bandlid Mick Wilson. Er zijn dus nummers niet gespeeld, waaronder een a capella versie van Donna. Normaal stanje dus niet met vijf kwartier buiten.
Ik vind dat de recensie recht doet aan het optreden. Een hele goede live-band met echte muzikanten die hun instrument(en) beheersen, veel plezier hebben in hun optreden én een geweldig repertoire hebben. Maar inderdaad veel te kort, zelfs als ze Donna nog wel gespeeld hadden. Ze hebben nog wel wat meer platen gemaakt, dus keuze genoeg. In een vorig concert speelden ze nog nummers van Graham voor 10cc. En anders kunnen ze nog wat zij-projecten gebruiken (bijvoorbeeld solo-werk van de afzonderlijke leden of nummers van Wax)..
Maar: toch wel een geweldig optreden !
Ik had na afloop een gesprekje met de geluidstechnicus Andy en hij vertelde dat Graham al een paar dagen last van zijn keel/stem had.
Ik vond het een goed optreden, erg goede muzikanten en veel speelplezier. Mick Wilson is een verbazende muzikant. goed zingen en diverse instrumenten bespelen. Geweldig.
De echte fans dromen ervan dat Godley, Creme en Stewart weer aanhaken. Die droom gaat nooit uitkomen. De heren hebben 40 jaar niet meer samen gespeeld en er is geen intentie dat ooit nog te gaan doen. Graham Gouldman kreeg in 2015 de BMI Award 2015 (british music industry) uitgereikt als beste singer/songwriter. De beste man kan 3 uur spelen en dan hoor je alleen maar hits die hij schreef. Graham houdt 10cc muziek in leven door het nog steeds met plezier ten gehore te brengen. Voor het geld hoeft hij het zeker niet te doen. 10cc klinkt echt stukken beter live dan 20 jaar geleden toen ik ze voor het laatst zag in Scheveningen. De genialiteit van hun muziek was uniek zeker tot 1976. BBC maakte in december 2015 een schitterende documentaire over de band. Een aanrader voor alle muziekfreaks. De mannen waren goed voor 100 wereldwijde hits. Op Youtube zoeken op “10cc BBC”
Ik heb de band live gezien bij omroep Max toen was Graham Gouldman nog goed bij stem. Ik hoorde dat bij het optreden van 5 maart hij al problemen had met zijn stem. Op 6 maar zag ik de band live in Amsterdam en daar kon hij met moeite praten en heeft die avond niet gezongen. Ondanks dat heb ik een hele leuke avond gehad en een goed concert gezien, al was het iets korter, omdat Gouldman niet kon zingen. Na afloop signeerde hij nog en maakte hij tijd voor een foto
Ik heb het bewust aan mij voorbij laten gaan. Houd niet zo van het golden oldies-circuit. Achteraf misschien een beetje jammer, maar ik wil de goede herinnering vasthouden. In 1975 zagen mijn verloofde en ik de originele 10CC in de Oosterpoort in Groningen(fl 7.50 p.p.!!) Het album The Original Soundtrack stond centraal. Het was geweldig: geïnspireerd en humorvol. Met de toegift Rubber bullets (ook toen!) ging het dak er bijna af. Paul Burgess was er toen al bij om Kevin Godley wat extra (speel-)ruimte geven. Die 10CC blijft voor mij onovertroffen en behoort tot het beste wat Engeland op muziekgebied heeft opgeleverd.Helaas, ruim een half jaar later stapten Godley & Creme op. En werd het per album een beetje minder.