De Amerikaanse heavymetalband Avenged Sevenfold – ook wel A7X genoemd – bracht augustus dit jaar hun zesde studioalbum Hail To The King uit. Bij die release hoort natuurlijk een ondersteunende tour. Gisteravond was het de beurt aan de Amsterdamse Ziggo Dome. Avenged Sevenfold zorgde daar voor een solide rockshow, maar wel met hun eigen tintje.
De eerste noten van AC/DCs Back In Black schallen door de gezellig volle zaal. De verzamelde menigte zingt het lied vliegensvlug mee. Door voorprogramma’s Avatar en het typisch Amerikaanse Five Finger Death Punch is het publiek goed opgewarmd, en dat zal Avenged Sevenfold weten ook. Het gonst van de energie als de lichten dimmen, een kracht die de band het hele concert naar zich toegezonden krijgt.
A7X begint met hun nieuwe Hail To The King-single: Shepherd Of Fire en zet dan door met Critical Acclaim van het zelfgetitelde album uit 2007. Verrast door de enthousiaste reactie van het publiek dat elk woord meezingt, deelt zanger Matt Shadows dat hij niet zoveel mensen had verwacht, op een dinsdagavond: “Jullie hebben toch school, een baan?” Waarna hij de nieuwe fans verwelkomt met het nummer Welcome To The Family. Dat Nederlanders van zingen houden, wordt nog eens benadrukt als Shadows vermeldt dat bassist Johnny Christ jarig is. De kelen worden opengezet en een luid ‘hiep hiep hoera’ bereikt de glimlachende jarige job. Direct daarna wordt titeltrack Hail To The King opgedragen aan hem “Because he’s the king of our band,” aldus Shadows.
Eenheid
A7Xs trouwe Death Bat – een doodshoofd met vleugels, gigantisch en trots – kijkt uit over het publiek vanaf zijn plek boven de band op het podium. Gitarist Synyster Gates opent Buried Alive met een solo, Shadows bewijst hoe goed hij in zijn vel zit vanavond. Er wordt flink vuurgespuwd op het podium, de vuurballen likken aan de vleugels van A7Xs symbool.
De hitte en de agressie die de rode belichting met zich mee brengt, maken plaats voor een mooi eerbetoon aan hun overleden vriend en drummer, Jimmy ‘The Rev’ Sullivan. Anno 2013 wordt zijn rol gevuld door Arin Ilejay. Onder een wit licht dat recht uit de hemel lijkt te komen speelt de band Fiction, een lied waar The Rev aan heeft meegeschreven en ook op heeft gezongen. Het is overduidelijk dat de drummer zich nog altijd in hun hart bevindt.
(On)zichtbaar plezier
Gedurende de volledige hele show loopt de zanger zelfverzekerd over het podium, zijn zonnebril onafgebroken op zijn neus, compleet in de rol van rockende frontman. Toch laat Shadows zijn serieuze blik varen tijdens het door hem aangekondigde headbanglied This Means War: als reactie op het losgaande publiek kan er een brede glimlach van af. Maar zelfs Synyster Gates blijft tijdens dit nummer nog in de rol van zijn stoere podiumpersonage. Bij hem kan er pas een lachje vanaf als hij even later zijn vingers laat glijden over een reeks gitaarsolo’s en het instrument heerlijk laat janken.
Oude favorieten
De band heeft het podium nog maar net verlaten of de stemmen van het publiek zwellen alweer aan. Onder luid ‘Sevenfold’-geroep wordt de band teruggehaald om de laatste drie liedjes te spelen: voor de fans van het écht oudere werk zit hier het grootste pleziermoment in. Van het album City of Evil is Bat Country aan de beurt en van het tweede album Waking The Fallen worden Chapter Four en Unholy Confessions gespeeld. Na zo’n lange setlist zijn het zeker die liedjes die nog steeds de moeite waard zijn om helemaal op los te gaan: de energie die er vanaf het begin hing is aan het eind nog net zo sterk.
Gezien op 19 november 2013 in de Ziggo Dome, Amsterdam
Foto’s: Cristel Brouwer
0 Reacties