Dweezil Zappa in TivoliVredenburg

In een volgepakt TivoliVredenburg liet Dweezil Zappa gisteravond zien dat hij een waardige drager van zijn achternaam is. Generaties van liefhebbers van zijn vaders muziek stonden zij aan zij: oudere stellen, trotse vaders met hun volwassen kinderen, maar ook opvallend veel jongeren die de muziek niet bewust meegemaakt hebben. En daar draait het deze avond om: de nalatenschap van Frank Zappa. Zijn oudste zoon Dweezil geeft de fans maar liefst twee en half uur het beste van wat zijn vaders repertoire te bieden heeft.

De tour van de vijftigjarige Dweezil Zappa staat in het teken van het even oude album Hot Rats, dat vader Frank aan hem opdroeg. Door een conflict met zijn broer Ahmet over de rechten die rusten op zijn vaders muziek, is Dweezil beperkt in de manier waarop hij er reclame voor kan maken. De gemoederen liepen zo hoog op dat Dweezil een verordening ontving waarin hij gemaand werd te stoppen met het live vertolken van zijn vaders muziek. Dat zou zomaar te maken kunnen hebben met Ahmets plannen voor een Frank Zappa-hologramtour. In reactie op het dwangbevel noemde Dweezil zijn tour van 2016 ‘Dweezil Zappa plays whatever the F@% he wants’. Voor zover de gezelligheid aan de kerstdis van de familie Zappa.

Hot Rats
Precies om acht uur gaat het zaallicht uit en wordt Hot Rats door middel van het gesproken intro Phyniox aangekondigd. Eerst spelen Zappa en zijn band nog de klassieker Don’t Eat The Yellow Snow, waarmee direct de toon van de avond  wordt gezet, dan start de integrale uitvoering van het album. Peaches En Regalia klinkt net zo swingend als op de plaat, zo niet beter. Met Willie The Pimp laat Dweezil zien dat hij tot een van de beste gitaristen van zijn generatie behoort. Zo komen alle nummers – in die tijd pasten er slechts zeven op een lp – achter elkaar voorbij. Sommige songs, zoals Little Umbrellas, zijn nog nooit eerder live gespeeld. Tijdens het soulvolle The Gumbo Variations speelt saxofonist Sheila Gonzales een waanzinnige solo. Bij het laatste nummer van Hot Rats, het fusion-achtige It Must Be A Camel, vertelt Dweezil hoe ver dit album zijn tijd vooruit was: “Zelfs honderd jaar na verschijnen van Hot Rats zal deze muziek niet overtroffen worden”.

Subtiel grapje
Na de integrale uitvoering van de plaat belooft Dweezil nog meer ‘good Zappa-stuff’ te spelen. In een razend tempo komen bekende en minder bekende nummers voorbij. Penis Dimension loopt in een verrassende mash-up over in My Sharona van The Knack. Met een subtiel grapje in de tekst die zijn vader had kunnen maken: “You get my boner up”. Daarna volgt een mooie versie van Heavenly Bank Account en de hele zaal roept mee: “There is a big difference between kneeling down and bending over!”. 

Wel professioneel
De begeleidingsband van Zappa valt op. Ze zien eruit als de ICT-afdeling van een middelgrote gemeente, maar zijn weergaloos getalenteerd. Buiten de drummer en bassist nemen de bandleden moeiteloos verschillende instrumenten ter hand. Ze beschikken allemaal over goede zangstemmen die ook in harmonie mooi klinken. De band manoeuvreert zich moeiteloos door de uiteenlopende stijlen die kenmerkend zijn voor de muziek van Zappa. Het loopt van metal naar soul over in jazz in I’m A Beautiful Guy. Charlie’s Enormous Mouth komt uiteraard voorbij en een prachtige uitvoering van de ballad Here Lies Love. Daarna volgt Twinkle Tits waaruit een denkbeeldig gesprek met Johnny “Guitar” Watson ontstaat over hotdogs en aardbeienlimonade. De zaal kan het wel waarderen.

Dweezil babbelt tussen de nummers door gezellig met het publiek en maakt een grapje dat hij natuurlijk wel ‘professioneel’ moet zijn tijdens het stemmen van zijn gitaar. Als laatste nummer van de set speelt de band Carolina Hard-Core Ecstasy. Uiteraard komen de muzikanten nog terug voor een uitgebreide toegift. Bij het rockende Muffin Man soleert de Nederlandse gitarist Richard Hallebeek naast Zappa. In het afscheid zingt de zaal luid mee met Cosmik Debris en wordt er gedanst op Tears Began To Fall. Na een diepe buiging en luid applaus verlaten Dweezil Zappa en zijn band het podium.

Hologram?
Onlangs werd bekend dat de tickets voor de Frank Zappa hologram tour binnenkort in de verkoop gaan. Dat geeft te denken: zit dit publiek van (stille) genieters te wachten op een hologram van de held? Dweezil Zappa lijkt te begrijpen waar de muziek van zijn vader over ging. De essentie is niet de stage-muzikant Zappa, die met een hologram nagemaakt kan worden, maar de creatieve inspirator, de aanjager op het podium tussen de band. Alles minder dan dat doet dit publiek geen recht.

Dweezil Zappa in TivoliVredenburg 
Gezien op 1 december 2019
Verslag door Edwin Moor
Foto’s door Bernard Bodt