Op woensdag 12 juli zal de langverwachte Guns N’ Roses-reünietour dan eindelijk het Nijmeegse Goffertpark aandoen, dezelfde locatie waar oudgedienden W. Axl Rose, Slash en Duff McKagan 24 jaar geleden voor het laatst samen op Nederlandse bodem optraden. Destijds maakte de band een nogal uitgebluste en gezapige indruk, en anderhalve maand later vond het laatste concert van deze bezetting plaats. Is tijdens de Not In This Lifetime-comebacktour het heilige vuur weer terug? Lust For Life ging alvast voorwerk doen in Sydney om te kijken wat we komende zomer mogen verwachten.
Allereerst dient zich de vraag aan: waarom heeft het zo lang geduurd voordat deze reünie een feit was? En waarom hebben de heren na al die tijd nu wel ineens hun jarenlange Koude Oorlog beëindigd? Allereerst lijkt dit door Axl zelf te komen – of misschien wel door een nieuwe psychiater die eindelijk de juiste mix van medicijnen heeft gevonden om deze ontembare driftkikker onder controle te krijgen. Sinds de start van de reünietour in april 2016 staat het voormalige enfant terrible van de rock immers ineens elke avond keurig op tijd op het podium en dit was later dat jaar tijdens zijn tournee als de nieuwe zanger van AC/DC ook zo. Daar schikte hij zich vredig in zijn rol als tweede man achter Angus Young. De fan in hem won het van de patserige primadonna. Ook deze avond staat Axl gewoon om 20.40 uur op het podium van het ANZ Stadium in Sydney. Godzijdank, want langer wachten dan nodig is zou geen pretje geweest zijn in de hitte (44 graden!) van dit heetste februariweekend ooit gemeten in Australië, een land waar de door de mijn- en kolenlobby gedomineerde conservatieve regering nog steeds stug volhoudt dat klimaatverandering niet bestaat.
Het komt echter niet alleen door Axl of zijn therapeut dat GN’R weer op het podium staat. Volgens geruchten hebben we deze reünie grotendeels te danken aan mevrouw Perla Ferrar. Wie zegt u? Slash’s ex-vrouw, met wie hij een peperdure scheiding achter de rug zou hebben. De krullenbol kan hierdoor ineens wel een extra zakcentje gebruiken en hij zou mede daardoor hebben besloten de strijdbijl te begraven. Hoewel de gitaaricoon zich ook in de jaren voorafgaand aan deze reünie nog tijdens zijn huwelijk met Perla wezenloos schnabbelde op een manier dat zelfs Dries Roelvink er het schaamrood van op de kaken zou krijgen. South Park wijdde er zelfs een hele aflevering aan, waarin uitgelegd werd dat Slash niet echt bestaat omdat hij onmogelijk op al die openingen, braderieën en sportwedstrijden tegelijk kon zijn. De animatieserie kwam tot de conclusie dat, net zoals Santa Claus afstamt van Sinterklaas, Slash gebaseerd is op een Nederlandse folklorelegende genaamd Vünter Slauche (de gitaarheld nam dit sportief op door verbaasd te tweeten “I’m not real?”).
In dat aspect was het optreden in dit Olympisch Stadion van Sydney voor de stergitarist ook een vorm van eerherstel, want juist op deze plek bereikte de schnabbelcarrière van Vünter Slauche in 2014 haar trieste dieptepunt. Vanaf de middenstip opende Slash de Rugby League Finale door met zijn nieuwe single Bent To Fly mee te spelen (zonder band). Vervolgens deed hij nog even de riff van Sweet Child O’ Mine en dat was het. Naar verluidt streek meneer Hudson hier 50.000 dollar (35.000 euro) voor op, maar dat bedrag is zulk pijnlijk gezichtsverlies niet waard.
Alsof het nog steeds 1992 is
Over geld gesproken: de kaarten voor de komende show in Nijmegen kostten 95 euro en de grote vraag is natuurlijk of Guns N’ Roses anno 2017 concertbezoekers nog waar voor hun geld biedt. Het goede nieuws is dat we deze vraag luidkeels met een bevestigend ‘Yoowza!’ kunnen beantwoorden. GN’R walst de torenhoge verwachtingen plat met een fenomenale show vol hits, klassiekers en nog meer krakers. Axl moet even warmdraaien, maar als hij eenmaal zijn draai heeft gevonden is hij goed bij stem, en hij rent ook nog steeds van het ene naar het andere uiteinde van het podium alsof het nog steeds 1992 is. Ook al vertoont hij mede door plastische chirurgie een vreemde gelijkenis met Jodie Foster, toch heeft de zanger nog steeds die combinatie van charisma en dreiging die hem zo’n boeiende frontman maakt. Slash en Duff zijn zichtbaar in hun element, en niet alleen zit er veel meer pit en passie in de band dan 24 jaar geleden in Nijmegen, de groep maakt zelfs nog meer indruk dan tijdens het fameuze Kuipconcert van 1992. Duff ziet er zowaar gezonder uit dan in de hoogtijdagen van een kwart eeuw terug. De blonde bassist, wiens kenmerkende ronde volle sound een niet weg te denken deel van de klassieke GN’R-sound is, liep er door toedoen van veel drank en nog meer drugs destijds vrijwel permanent verlept bij. Tegenwoordig is McKagan geheelonthouder en het is te merken aan zijn energieke uitstraling.
Op de setlist ligt de nadruk natuurlijk op de nummers van de dertig jaar oude debuutplaat Appetite For Destruction, een album dat niet alleen de tand des tijds heeft doorstaan maar waarvan steeds meer duidelijk wordt hoe belachelijk sterk deze plaat wel niet is. Daarnaast deinst de band er niet voor terug om meerdere van de langere breed uitgesponnen Use Your Illusion-nummers vlak achter elkaar te spelen; het grimmige Civil War, het bezwerende Estranged en zelfs het prestigieuze Coma passeren de revue. Niet alleen zakt het optreden nergens in, het lef om meerdere tien minuten-durende nummers in de setlist te gooien toont de zelfverzekerdheid van de band. En het feit dat het constant boeiend blijft, spreekt boekdelen over hoe goed het wel niet is. Daarnaast wordt de band ook nog bijgestaan door een geweldige lichtshow met een indrukwekkende verlicht podium en fraaie animaties; zo krijgen we Terminator-uitvoeringen van de drie kernleden te zien tijdens You Could Be Mine en gedurende Estranged drijft er een school kwallen voorbij, waardoor het podium zich onder water lijkt te bevinden.
Ook is er plek voor enkele nummers van Chinese Democracy, het soloproject van Axl dat tot deze tour door veel fans als een onofficieel album werd gezien en alleen in naam een GN’R-release was. Met de toevoeging van Better, This I love en het titelnummer van Chinese Democracy aan de setlist maakt deze Slashloze plaat nu toch ook officieel deel uit van het canon van Guns N’ Roses. Saillant detail is wel dat de held met de hoed tijdens Chinese Democracy zijn kenmerkende Sunburst Gibson Les Paul verruilt voor een knalgroene raargevormde gitaar, alsof hij lijkt te zeggen dat dit nummer toch niet helemaal het echte GN’R is.
Geen echte reünie?
Puristen klagen dat deze ‘Not In This Lifetime’-Tour geen echte reünie is, aangezien drummer Steven Adler en slaggitarist Izzy Stradlin er niet bij zijn. Diehards die dit roepen vergeten vaak dat deze twee bandleden ook al het veld hadden geruimd toen Guns N’ Roses in 1992 en 1993 op het hoogtepunt van haar populariteit rond de wereld toerde. Stradlin hield het voor gezien toen het succes van de groep hem eind 1991 te veel werd. Ook vond hij dat de band met het verlies van de door drugsverslaving onhandelbaar geworden Adler grotendeels zijn groove was kwijtgeraakt en dat Matt Sorum met zijn rechttoe-rechtaan stijl er meer een metalband van maakte.
Stradlins plek wordt nu ingenomen door Richard Fortus, die eenzelfde ruige zigeunerrocker-look heeft als zijn voorganger. Fortus is een minstens zo technisch begaafde snarenplukker als Slash en je zou denken dat hij zich dan misschien in zou moeten houden om maar niet in het vaarwater van de grote ster te komen. Toch wordt hij nergens gedegradeerd tot de Gareth Bale van het gezelschap; Fortus neemt de (voor Slash te technische) solo’s van Chinese Democracy en Better voor zijn rekening en tijdens een gezamenlijke instrumentale uitvoering van Pink Floyds Wish You Were Here laat Slash zien dat Fortus absoluut de goedkeuring heeft van de held met de hoed.
Op drums zien we noch Steven Adler noch Matt Sorum. Die laatste leek aanvankelijk een logische keuze om op de drumstoel plaats te nemen en volgens geruchten hebben Slash en Duff nog hun best gedaan om Axl over te halen Sorum tot de band toe te laten. De drumkruk wordt echter nog steeds bezet door Frank Ferrer, een ervaren drumbeest dat inmiddels ook al weer meer dan tien jaar deel uitmaakt van Axls uitvoering van Guns N’ Roses. Ferrer kan zowel uit de voeten met de shuffles en grooves van Adler als het met meer recht-door-zee houthakwerk van Sorum, dus dat maakt hem tot een meer dan degelijke invaller.
Verrassingsoptreden
Naast de zeven bandleden van GN’R anno 2017 was er tegen het eind van de bijna drie uur durende show nog een onverwacht hoogtepunt in de vorm van een verrassingsoptreden van de gitarist van Axls andere band. Jawel, niemand minder dan Angus Young dook op om samen met GN’R spetterende uitvoeringen van de AC/DC-klassiekers Whole Lotta Rosie en Riff Raff ten gehore te brengen. Zo kreeg Sydney iets te zien wat voorheen alleen op Coachella was vertoond: de eerste frontman in de rockgeschiedenis die officieel tegelijkertijd deel uitmaakt van twee van ‘s werelds grootste bands op één podium, samen met de stergitaristen van beide bands. Om aan te geven dat het deze avond niet om hem ging, liet Angus zowaar zijn kenmerkende schoolkostuum thuis. Zal de Australische rockicoon ook in Europa straks her en der zijn opwachting maken? Het Achterhoekse Aalten, waar Angus woont, is slechts een uurtje rijden van Nijmegen vandaan. Dus als er één concert is waar we ons geld op zouden zetten, dan is het toch dat van 12 juli in het Goffertpark.
Guns N’ Roses in ANZ Stadium, Sydney
Gezien op zaterdag 11 februari 2017
0 Reacties