Het verhaal mag als bekend worden verondersteld: bestolen door zijn voormalige zaakwaarneemster (en ex-vriendin) was Leonard Cohen in het eerste decennium van deze eeuw genoodzaakt om weer op te gaan treden. Wat bleek? Niet alleen verkochten grote zalen en stadions in de hele wereld uit, ook de man zelf, toen hij voor het eerst in 13 jaar weer optrad, genoot met volle teugen. Hoe kan je anders verklaren dat hij heuse marathonoptredens neerzet waar eigenlijk alleen Bruce Springsteen aan kan tippen? Zo ook in Ahoy, waar hij een show van maar liefst 3,5 uur geeft.
Het ziet er vanavond in Ahoy naar uit dat het een lange zit gaat worden. Maar wie daar om maalt, kan de genialiteit van Leonard Cohen niet genoeg waarderen. De show van maar liefst drieënhalf uur verveelt namelijk geen moment. Niet in de laatste plaats door de werkelijk fenomenale muzikanten die Cohen om zich heen heeft verzameld. Stuk voor stuk zijn het meesters op hun instrument, maar minstens zo belangrijk: ze weten allemaal dat Cohens veelal ingetogen songs en diens sonore, donkere stem bij subtiele en heldere begeleiding gediend zijn. Solo’s genoeg, alle muzikanten krijgen hun tijd om te schitteren, maar altijd pas daar waar gewenst, goed gedoseerd en van toegevoegde waarde. Ook zij beseffen: zonder hem kunnen we niet schitteren.
Leonard Cohen is zelf een breekbare oude man. Maar nog meer een muzikant die op een haast spirituele manier in de wereld staat. Zijn milde zelfspot (‘Thank you for your compassion for the elderly’, na een wat kinderachtige keyboardsolo tijdens het prachtige Tower Of Songs) en zijn respect voor zijn muzikanten is fascinerend. Waar menig omhoog gevallen frontman tijdens een door één van de achtergrondzangeressen gezongen nummer van het podium zou gaan, staat Cohen, met z’n hoed voor z’n borst, haast devoot te kijken en luisteren. Daarnaast stelt hij de hele club, in totaal negen muzikanten, diverse malen uitgebreid voor.
Hoe breekbaar hij ook oogt, hoe onbeholpen hij ook ‘danst’, hoe simpel de meeste van de composities in feite ook zijn en hoe beperkt zijn stem ook is, dit is Leonard Cohen en dit zijn zíjn liedjes: lyrisch en enigszins eentonig, maar gezongen op de manier zoals ze ooit bedoeld waren. Binnen dat imposante oeuvre heeft iedereen z’n favorieten, maar herkent een ieder de constante kwaliteit. Tussen de opener Dance Me To The End Of Love en, drieënhalf uur later, Save The Last Dance For Me komen uiteraard de bekende klassiekers voorbij: Suzanne, So Long Marianne (meezingen met Cohen? Nee, liever niet), Hallelujah, Chelsea Hotel #2 en ga zo maar door. Het is een aaneenschakeling van sterke songs, gezongen op een manier zoals alleen Cohen dat kan en gebracht met een hartverwarmende dankbaarheid naar het publiek zoals je dat maar zelden tegenkomt.
De beste man word volgend jaar tachtig. Aangezien hij in een ver verleden niet bepaald ‘onzondig’ heeft geleefd, weet je maar nooit wanneer het toeren en urenlange optreden een te zware wissel op hem gaat trekken. Tot dat moment is elk optreden een bijzondere en indrukwekkende belevenis. Voor het publiek, voor de muzikanten en overduidelijk voor Cohen zelf.
Foto’s: Megin Zondervan
Gezien op 18 september 2013 in Ahoy, Rotterdam
3 Reacties
De afwezigheid van leonard Cohen van al die jaren hebben bijgedragen aan succes van vandaag. Dit ook mede door de goede conditie van hem. We mogen de ex vriendin van hem dankbaar zijn dat ze hem heeft bedrogen. Wij mogen weer life genieten van een zeer goed zingende LEONARD COHEN
treest leonardo Cohen nog dit jaar 2015 in Nederland. En welke datum
Aangezien ik ook bij dat fenomenale concert was in Ahoy, een van de allermooiste voor mij en vanavond naar de Tribute Leonard Cohen Band ga,komt weer die prangende vraagbaak boven,n.m.waarom was toen iedereen in groene kleding behalve ik en mijn broer, ben daar nooit achtergekomen.
Vanavond ga ik als eerbetoon aan de grootmeester zijn muziek in het groen.