‘The Godfather Of British Blues’ John Mayall is op negentigjarige leeftijd overleden. De zanger en multi-instrumentalist was medeverantwoordelijk voor de grote populariteit van bluesmuziek in de jaren zestig. In die periode had Mayall meerdere muzikanten in zijn band die later grote(re) bekendheid verwierven, onder wie de gitaristen Eric Clapton, Peter Green en Mick Taylor.
De in Macclesfield, Cheshire geboren muzikant was in de jaren vijftig al actief, maar het was Alexis Korner – een andere zeer invloedrijke artiest binnen de Britse blues – die hem begin jaren zestig aanmoedigde om zich volledig op de muziek te richten. Mayall richtte de band The Bluesbreakers op en bracht enkele singles en het livealbum John Mayall Plays John Mayall (1965) uit. Succes bleef uit, tot de voormalige Yardbirds-gitarist Eric Clapton een Bluesbreaker werd.
Het album Blues Breakers With Eric Clapton (1966) bereikte de top tien in Engeland en bleek van grote invloed – niet in de laatste plaats op de carrière van Clapton, die vervolgens een wereldster werd dankzij zijn werk met o.a. Cream. Blues Breakers With Eric Clapton wordt vaak gezien als een van de beste albums van de sixties en beïnvloedde talloze blues(rock)artiesten, onder wie Joe Bonamassa.
Peter Green en Mick Taylor
Clapton is niet de enige gitaarheld die veel te danken heeft aan zijn werk met Mayall. Peter Green maakte grote indruk op het volgende album A Hard Road (1967), voordat hij met een andere ex-Bluesbreaker (drummer Mick Fleetwood) het populaire Fleetwood Mac oprichtte. Na Green mocht Mick Taylor, later gitarist van The Rolling Stones, zijn kunsten bewijzen bij John Mayall & The Bluesbreakers. Hij bleef langer bij de band dan zijn voorgangers, met drie goed ontvangen lp’s als resultaat: Crusade (1967), Bare Wires (1968) en Blues From Laurel Canyon (1968).
Eind jaren zestig vertrok Mayall naar Los Angeles, waar hij het livealbum The Turning Point (1969) maakte. Die lp leverde hem zijn grootste hit in Nederland op: Room To Move, dat hier de top tien bereikte. Noemenswaardig is ook de dubbel-lp Back To The Roots uit 1971, waaraan ex-Bluesbreakers Eric Clapton en Mick Taylor weer meewerkten.
Mayall maakte in zijn lange carrière nog vele albums die zijn grote talent als zanger en muzikant onderstreepten, en waarvoor hij vaak bekende gastmuzikanten wist te strikken. Zo werkten onder anderen Gary Moore, Joe Bonamassa, Joe Walsh, Todd Rundgren en Alex Lifeson (Rush) mee aan zijn latere platen. Het uitstekend ontvangen The Sun Is Shining Down (2022), met bijdragen van o.a. Marcus King en Buddy Miller, werd Mayalls zwanenzang.
Hall Of Fame
In 2015 zei Mayall nog in een interview met Lust For Life: “Ik heb een merkwaardige carrière waarin onderscheidingen steevast aan mijn neus voorbij gaan.” Een inhuldiging in de Rock & Roll Hall Of Fame zag hij bijvoorbeeld pas gebeuren ‘als het in de hel gaat vriezen’. Toch mocht de zanger dat nog meemaken: dit jaar werd bekend dat hij een plek in de Hall Of Fame krijgt, in de categorie ‘early/musical influences’.
Vanwege de belangrijke rol die hij speelde in het genre kwam John Mayall bekend te staan als ‘The Godfather Of British Blues’. Eervol, maar de man bleef er zelf koeltjes onder toen hij ernaar gevraagd werd tijdens zijn laatste interview met Lust For Life (in 2018): “Die bijnaam achtervolgt me nu al lang hè? Het is bedoeld als compliment, dus ach… ik accepteer het maar.”
Waaraan Mayall precies overleden is, werd niet bekendgemaakt. Wel staat in een verklaring op zijn officiële Facebookpagina dat hij thuis in Californië stierf in het bijzijn van zijn familie.
Foto: Universal Music
0 Reacties