Dat Fischer-Z in 2017 met enig ceremonieel vertoon het veertigjarig jubileum viert, slaat goedbeschouwd natuurlijk nergens op. Want bestáát Fischer-Z eigenlijk wel? Is het niet gewoon een steeds weer wisselende verzameling lieden die roerganger John Watts voor een tijdje om zich heen kan verdragen? Bedenk dat hij al na het derde album Red Skies Over Paradise (1981) de rest van de originele line-up naar de exit verwees en sindsdien geen enkel decennium een volledig stabiele bezetting aan zich verplichtte. Ook in thematisch opzicht is er weinig verschil tussen Watts solo of de albums onder de groepsvlag. Building Bridges bevat dus andermaal een collectie songs waarin de teksten soms krombuigen onder de pamfletretoriek. ‘Little children bombed out of beds’, horen we alweer meteen in de opener Damascus Disco, waarna ook nog even gauw de mensenhandel aangestipt wordt. Maar je vergeeft Watts zijn politieke clichés, want ze gaan nooit ten koste van catchy refreintjes, potente gitaarriffs (Let’s Put The Pressure On!) en punky energie (Shrink). En de man zingt met ouderwetse autoriteit.
3 Reacties
Ik vind drie sterren belachelijk weinig, want het is een heerlijk album dat Watts hier aflevert.
Dus ***** van mij.
En één * voor de recensent.
Deze fan van het eerste uur durft te beweren dat Building Bridges thuis hoort in het rijtje Word Salad, Going Deaf For A Living en Red Skies Over Paradise. Sublieme cd! John = God!
Weergaloos concert 11 mei meegemaakt in Alkmaar. Wat een prachtig album. Building Bridges. Speelde oud werk en nieuw werk om en om.
John watts wordt alleen maar beter. Damascus fantastisch. Let’s put the pressure on heerlijk.