Een concert van Fischer-Z is altijd de moeite waard. Je weet het tevoren, je concludeert het achteraf. Soms mist het publiek een nummer, soms mist John Watts een toon, maar verrassingen blijven uit. Geen probleem, bleek vrijdagavond in een uitverkochte TivoliVredenburg.
Fischer-Z is als een goede vriend die vaak een feestje organiseert. Zo vaak, dat je een enkele keer overslaat, maar als je gaat, heb je er geen spijt van. Wat deze keer de aanleiding voor de festiviteiten was, bleef in de aankondigingen een beetje onduidelijk. Kwamen we voor de ‘Swimming In Thunderstorms Tour’, in het teken van het gelijknamige album, of naar een viering van veertig jaar The Worker? Het werd eigenlijk geen van die twee, met maar een paar nummer van dat album en nauwelijks extra aandacht voor die grootste hit (die natuurlijk langskwam). Wel kregen we een degelijk overzicht van vier decennia, met genoeg meezingers voor iedereen.
Tennis met Peter Gabriel
Zanger, bandleider en enig overgebleven lid van de originele bezetting John Watts komt alleen op, “om op te warmen”, zegt hij. Tijdens Angel Of Gardenia sluiten de andere bandleden een voor een aan. Watts (pet, bril, lawaaishirt) meldt te starten met wat nieuwer werk. Meezingers moeten dus even geduld hebben. Het nieuwe Prime heeft een “ethnic feel” vertelt de zanger en dat zou zegt hij komen doordat hij regelmatig tennist met Peter Gabriel. Het nieuwe album werd in de pers enthousiast onthaald, maar ik ben niet de enige die opveert als het vijfde nummer van de setlist Roomservice blijkt te zijn. Het klinkt steviger dan op de plaat en dat is goed.
Extra echo
Bij Need You, dat Watts destijds uitbracht met The Cry, moet het orkest uit de synthesizer komen en dat lukt aardig. Ervaren concertbezoekers weten dat men de stem van een oudere zanger kan ondersteunen met achtergrondzangers die missers invullen, of met wat extra echo. Fischer-Z kiest voor het laatste, de stem van Watts kan er echter nog heel aardig mee door. Alleen So Long vraagt vocaal wat te veel, maar juist dat nummer zingt de zaal luidkeels mee, tweeduizend achtergrondzangers…
Dan hebben we Battalions Of Strangers al achter ons liggen, een nummer dat groeit in de tijd, zoals Watts terecht stelt. Man In Someone Else’s Skin komt van het (ook door Spotify) zo onterecht vergeten soloalbum The Iceberg Model. Prachtig. Veel songs van Fischer-Z zitten vol engagement (Human Beings en In England volgen, op One Voice moeten we dan nog even wachten), andere herinneren ons aan Watts achtergrond als klinisch psycholoog (Marliese bijvoorbeeld, een publiekslieveling).
Fris en swingend
En daar komt dan The Worker. Watts is zichtbaar moe, maar het nummer heeft de tand des tijds glansrijk doorstaan. Na veertig jaar klinkt het nog fris en swingend, eigenlijk geen verschil met bijvoorbeeld de uitvoering die velen van ons in 1981 zagen op Pinkpop. Die oudgedienden moeten het vanavond stellen zonder Remember Russia of Cruise Missiles, maar we krijgen nog wel een enthousiaste uitvoering van Berlin en de afsluiter One Voice. Watts vraagt zich af of hij na de Brexit nog terug kan keren naar Europa. Mocht dat wel het geval zijn, dan komen we graag weer eens kijken.
Fischer-Z in TivoliVredenburg
Gezien op vrijdag 18 oktober 2019
Foto’s door Ans van Heck
0 Reacties