Ik ben altijd wat achterdochtig als het gaat om zogenaamde ‘supergroepen’: al dan niet bevriende muzikanten van verschillende bands die samen een plaatje maken. Soms werkt het (Cream, Traveling Wilburys), veel vaker levert het vrijblijvende (Them Crooked Vultures), teleurstellende (Chickenfoot) of zelfs bitter slechte (Lou Reed & Metallica, gadverdamme) platen op. Het eerste album van Hollywood Vampires, oftewel Alice Cooper, Aerosmiths Joe Perry en Hollywood-ster Johnny Depp, viel voor mij grotendeels in de categorie ‘vrijblijvend’. Drie aardige eigen songs plus een berg covers van usual suspects als Hendrix, The Doors, The Who en Led Zeppelin: geinig, maar wat voegt het in godsnaam toe? Ik verwachtte dan ook niet al te veel van deze tweede schijf, maar Rise valt me absoluut mee. De vampiertjes presenteren deze keer namelijk vooral eigen materiaal en dat is verrassend sterk. Een dozijn rauwe, meezingbare (hard)rocksongs, soms met een oude Guns N’ Roses-achtige felheid (het heerlijke The Boogieman Surprise), regelmatig voorzien van een flinke dot blues (Welcome To Bushwackers) en altijd vol vuur en hoorbaar plezier gespeeld. En het drietal covers? Dat varieert van ‘dat had je nou niet moeten doen’ (Perry die zich stukbijt op Johnny Thunders’ You Can’t Put Your Arms Around A Memory) tot ‘curieus, maar tof’ (de door Depp gezongen versie van Bowies Heroes).
0 Reacties