Als frontman van indierockband The National verovert Matt Berninger al twintig jaar de harten van fans over de hele wereld. Het was (voor mij) dan ook het muzikale hoogtepunt van 2019 toen bekend werd dat de sombere crooner aan een soloalbum werkte. Hoe je het ook wendt of keert, elk liedje dat Berninger ooit heeft geschreven, is in wezen een liefdesliedje – alles draait om de thema’s liefde en angst. Waar dat bij muziek van The National nog soms vermomd is in een geopolitiek nummer of moeilijke associaties, ligt het er op Serpentine Prison bij vlagen een stuk dikker bovenop (opener My Eyes Are T-Shirts, One More Second). Misschien is dat het effect van schrijven zonder zijn vrouw Carin Besser, het zesde bandlid van The National? In eerste instantie is het moeilijk te geloven dat Berninger Serpentine Prison schreef toen hij opgebrand en depressief aan z’n afbrokkelende thuisland Amerika dacht: het is een lichte en warme plaat geworden en daar mogen we producer Booker T. Jones voor bedanken. Toch zijn het de nummers met een donkere bijsmaak die me het meest raken: Oh Dearie, Take Me Out Of Town en All For Nothing, songs waarin zijn gammele mentale status doorschemert. Zijn pijn is hartverscheurend mooi. Ik kan hier eeuwen naar luisteren.
0 Reacties