Morrissey loopt inmiddels al 58 jaar op deze aardbol rond, maar hij weet nog steeds de politiek correcte medemens tegen zich in het harnas te jagen. Muzikaal en tekstueel is onze Britse vriend weer lekker op dreef op zijn elfde soloalbum – en da’s fijn, na het voor zijn doen wat matte World Peace Is None Of Your Business. Eerste single Spent The Day In Bed is meteen al een ware Morrissey-klassieker in de dop: tekstueel even cynisch en grappig als spot on maatschappijkritisch (‘Stop watching the news/Because the news contrives to frighten you/To make you feel small and alone/To make you feel your mind isn’t your own’), muzikaal bedrieglijk upbeat en quirky – mede dankzij een maf orgeltje – en vies verslavend. De beste en meest venijnige song is echter het ruim zeven minuten klokkende I Bury The Living, waarin Morrissey woest uithaalt naar (Amerikaanse?) soldaten (‘honour mad cannon fodder’) die hun ‘moordpartijen’ verantwoorden door zich te verschuilen achter religie en hun plicht jegens het vaderland. Fatsoensrakkers zullen dit wellicht niet waarderen, maar fuck it: als Morrissey’s gebrek aan nuance prima platen oplevert, dan hoor je mij niet klagen.
0 Reacties