Servant Of The Mind biedt de vertrouwde Volbeat-kwaliteit
Het is altijd weer afwachten met wat voor motto Volbeat het nieuwe album de wereld instuurt. De ene keer claimt de band het geluid vernieuwd te hebben, de andere keer belooft het Deense kwartet rond Michael Poulsen terug te keren naar de roots. Afgaande op de eerste interviews is dat laatste ditmaal de ambitie. Het maakt allemaal weinig uit, want in de ruim vijftien jaar dat Volbeat actief is, wijkt men geen millimeter af van het gepatenteerde geluid.
De band brak ooit door met gelikte combinatie van Metallica-metal en rockabilly, plus wat invloeden uit de punk en country. De songs werden vooral gedragen door pakkende riffs en de galmende zang van Poulsen. Ingrediënten die ook weer afgevinkt kunnen worden bij Servant Of The Mind, een titel die wel minder breedsprakig is dan we van Volbeat gewend zijn. Een lekker tetterende saxofoon in Wait A Minute My Girl is een van de muzikale verrassingen.
De meeste songs klinken vergeleken met de paar voorgaande platen ook wat steviger. Hier en daar, zoals in de single Shotgun Blues, lijken de zanglijnen van Michael Poulsen digitaal rechtgetrokken te zijn (autotune?), maar dat hindert niet echt. Los daarvan biedt Servant Of The Mind de vertrouwde kwaliteit. Zolang de stadions volstromen voor Volbeat is er natuurlijk ook geen enkele reden om te morrelen aan de gouden succesformule.
Bekijk hier meer cd-recensies van muziekblad Lust For Life. Meer lezen over Volbeat? Bestel hier LFL093, inclusief een interview met de band!
0 Reacties