Het is lastig om uit te leggen waarom Van Morrisons derde soloalbum zijn beste plaat ooit gemaakt is. Dat is niet bedoeld als gemene noot naar de ruim dertig opvolgers, maar een gevoelsmatige constatering – maar wel de juiste. Niet alleen staat Moondance op plek 65 in Rolling Stones 500 Greatest Albums Of All Time en is het opgenomen in de Grammy Hall Of Fame in 1999, het bevat simpelweg een aantal van zijn mooiste nummers. Into The Mystic, Crazy Love en uiteraard titeltrack Moondance zelf zijn bijzondere stukjes erfgoed. Moondance bevat in zijn totaliteit een gebalanceerde mix van R&B, folk, blues en jazz met Vans zoete teksten als klevende factor. Dat Morrison tijdens het zingen af en toe nog steeds klinkt alsof hij een hete aardappel in zijn mond heeft, daar kan zelfs een reissue 43 jaar later niets tegen doen. De tweede cd bevat een kijkje in de keuken tijdens het kookproces van Moondance. Hierbij krijg je zelfs een valse start van Morrison te horen (Nobody Knows You When You’re Down And Out), een bijna elf minuten durende versie van I’ve Been Working (van album His Band And The Street Choir, 1970) en verschillende takes die net zo goed zijn als het originele werk: een duidelijk bewijs dat Van Morrison een rasechte perfectionist is. Wat dat betreft is Moondance uiterst smakelijk voer voor de gypsies onder ons en alle fans van Van in het bijzonder.
0 Reacties