Hun vernieuwende grooves zijn uitdagend, hun shows sensationeel: de funky soulband Con Brio rond leadzanger en danser Ziek McCarter maakt een gestage opmars. In juni werd hun eerste album Paradise gelanceerd en onlangs maakte de zevenkoppige groep een promotietour langs zes Nederlandse clubpodia. Lust For Life sprak voor aanvang van het concert in TivoliVredenburg met frontman McCarter en gitarist Benjamin Andrews.
In 2013 wordt Con Brio opgericht door muzikanten met verschillende achtergronden, die actief zijn in de culturele ‘Bay Area’-gemeenschap rond San Francisco. Een passie voor rauwe funk en psychedelische soul uit de zestiger jaren verbindt ze met elkaar. Inspiratie vinden ze niet alleen bij stijliconen als James Brown, Sly & The Family Stone, Stevie Wonder, Michael Jackson en Prince, maar ook bij generatiegenoten als D’Angelo, Anderson .Paak en Bruno Mars. De leden van Con Brio putten gulzig en kieskeurig uit een ruim referentiekader. Ze recyclen sounds uit verschillende stijlperioden en remixen die naar een eigen catchy geluid. Bovenal zijn ze in staat om aantrekkelijke liedjes te schrijven. De solide bezetting van de band bestaat uit gitaar, toetsen, twee blazers en een krachtige ritmesectie. De bandleden doen ook de backing vocals. In het najaar van 2015 maakte Con Brio veel indruk tijdens de eerste, succesvolle promotietour in Nederland en een jaar later stonden ze op North Sea Jazz en andere Europese festivals.
Nederland was het eerste Europese land waar jullie optraden in 2015. De bekendheid van Con Brio groeit hier gestaag en het publiek reageert enthousiast op jullie muziek. Wat betekent dat voor jullie?
McCarter: “Die positieve energie stimuleert ons enorm. We vinden het erg leuk om in Nederland op te treden. We krijgen hier veel kansen en kunnen spelen in verschillende settings; uiteenlopende podia en festivals op verrassende plaatsen. Er zijn al heel wat mensen die onze muziek hebben leren kennen. Het is bijzonder om te ervaren dat onze band zo positief wordt ontvangen door mensen in diverse landen, met verschillende culturele achtergronden. Het inspireert ons om door te gaan en om nog beter ons best te doen.”
Andrews: “Het is erg leuk dat we hier direct vanaf het begin zo veel waardering krijgen. Het eerste concert dat we in Nederland gaven, was tijdens het festival Into The Great Wide Open op Vlieland. Dat was een bijzondere ervaring voor ons. Ondanks de regen kwam iedereen aandachtig naar onze muziek luisteren. Het publiek reageert hier spontaan en enthousiast. Dat is kenmerkend voor Europa en ook voor Japan. De mensen hebben er hier echt wat voor over om muziek live te kunnen meemaken. Dat is verfrissend. In Amerika wordt Con Brio veel meer met scepsis ontvangen. Daar krijgen we het gevoel dat ons de maat wordt genomen. Het publiek in de VS is veel minder onbevangen.”
Het lijkt of jullie al vele jaren samenspelen. Wat is het geheim?
McCarter: “We ademen dezelfde lucht, slapen in dezelfde kamers, delen dezelfde ervaringen en brengen heel veel tijd samen door in allerlei situaties. Dat brengt ons dicht bij elkaar. Vanaf het moment waarop we met Con Brio begonnen, ervaren we onderlinge chemie en sensatie. Onze muzikale ideeën matchen goed en op het podium ontstaat een nieuwe werkelijkheid. Het schrijven van onze eerste song ging niet zo gemakkelijk, maar we hebben de klus toch samen geklaard. We gaan ervoor, of het nu mee of tegen zit. We bouwen iets op. Dat betaalt zich uit en geeft ons veel energie.”
Andrews: “Onze samenwerking berust niet op toeval. Het is meer een soort logica. Voordat Con Brio ontstond, had ieder van ons al de nodige professionele ervaring opgedaan. We leven in dezelfde stad [San Francisco], doen vergelijkbare dingen, hebben overeenkomstige interesses en weten wat we willen. Als je elkaar in die omstandigheden ontmoet en merkt dat het klikt, is er al een basis aanwezig waarop je verder kunt. Nu brengen we 250 dagen per jaar met elkaar door, rijden tijdens onze tournees in een bus die we zelf besturen en logeren in kleine hotels.”
Willen jullie kort iets over de achtergrond van de bandleden van Con Brio zeggen?
McCarter: “We hebben allen met elkaar gemeen dat we van kinds af aan intensief met muziek zijn bezig geweest. Marcus Stephens (saxofoon), Jonathan Kirchner (bas) en Brendan Liu (trompet) zijn professioneel opgeleid. Patrick Glynn (keyboards), Andrew Laubacher (drums), Ben en ikzelf volgden muzieklessen en maken muziek vanaf de basisschool. Op zeer jonge leeftijd kreeg ik ook danslessen.”
Andrews: “Vanaf mijn vroege kinderjaren speelde ik met mijn vader en mijn broer in bigbands. De bandleden van Con Brio zijn verweven met muziek. Muziek is onze bagage. Zo willen we leven.”
Op dit moment wordt onze samenleving sterk beïnvloed door ongelijkheid, racisme, onverdraagzaamheid en extreem geweld. Veel mensen voelen zich verloren of zijn respectloos. In hoeverre wordt jullie muziek beïnvloed door deze issues?
McCarter: “Het is opvallend om te zien dat onze intenties vaak worden vertaald naar een breder perspectief… Onze muziek is een reflectie van onze persoonlijke levens. Ik kijk naar onderwerpen die mij direct raken en bezighouden, en vraag me vervolgens af of die thema’s zo interessant zijn dat ik er teksten over kan schrijven die op een album passen. Hoe sta ik in het leven, hoe ga ik om met welvaart, wat doe ik met sociale ongelijkheid, met het onderwijssysteem, met kansen? Dat zijn vragen waar ik me bewust van ben en waar ik iets mee wil doen. Er spelen dingen vanaf het begin van de mensheid. Hoe relevant is het voor ons om door dat hele landschap heen te bewegen? Wij sluiten ons niet af, maar zijn zeker geen politieke activisten. Con Brio staat voor positiviteit en vooruitgang. Wij worden geïnspireerd door de sprankeling van muziek. Dat is waar we voor staan, in de hoop dat het bijdraagt aan meer positieve bewustwording.”
Andrews: “Ongeacht wat ieders persoonlijke beleving ook mag zijn, ervaar ik tijdens onze concerten saamhorigheid in het publiek. De mensen die ons zien spelen voelen verbondenheid. Niemand verlaat onze concerten met opruiende gevoelens. Mensen verlangen ernaar om elkaar te ontmoeten op plaatsen waar ze erkenning van elkaar kunnen verwachten. Het is erg moeilijk om de kern te raken van wat er allemaal speelt in de samenleving en hoe je daar op zou kunnen reageren. In de VS konden we misschien iets gemakkelijker ontkennen dat er lastige sociale en politieke issues speelden, maar ook bij ons worden die nu onder ogen gezien. Ontkennen is ontlopen en die houding wordt niet meer geaccepteerd.”
Wat kunnen we in de toekomst van Con Brio verwachten?
Andrews: “Op korte termijn gaan we met elkaar aan het werk om onze ideeën te herzien. We werken hard aan het vormgeven van ons volgende album. Dat zal anders worden dan wat men waarschijnlijk van ons verwacht. Ik zie het als een versnelde ontwikkeling, die we het komende jaar willen realiseren. We gaan bekijken hoe we onze creatieve processen beter kunnen sturen. Dat betekent een evaluatie van onze manieren van werken op tournee, tijdens het schrijven en in de studio. We bekijken ook de sluimerende wensen en interesses. Als we leren hoe we daar efficiënter mee om kunnen gaan, kunnen we productiever werken. Ik weet nog niet precies hoe dat er allemaal uit zal gaan zien. Verwacht niet van ons dat we over een jaar nog dezelfde dingen doen.”
McCarter: “De optredens met onze nieuwe muziek zullen verrassend zijn. Dat beloof ik je.”
Foto’s: Joke Schot
1 Reactie
Ik was bij het concert en vond het eigenlijk nogal tegenvallen. De cd Paradise vind ik prima en naar aanleiding daarvan ben ik naar het concet geweest. Muzikaal komt het live toch beduidend slechter uit de verf dan op de in de studio opgenomen cd. Ik werd nogal ziek van zanger Ziek omdat hij de godganse tijd het publiek liep aan te sporen met kreten als Everybody dance , raise your hands, yo yo en dat soort kreten. Al met al veel gescheer weinig wol. Na 6 nummers hadden we het wel gezien en zijn we vertrokken. Op weg naar de uitgang liepen we langs de ingang van een andere zaal waar op dat ogenblik een concert van Marillion aan de gang was. Iemand vroeg ons waarom we zo vroeg naar huis gingen en liet ons vervolgens zomaar binnen bij Marillion.Dit was muziek van een heel ander niveau en onze avond was gered. Anderhalf uur reizen is echt te veel eer voor Con Brio.