a-ha in AFAS Live

Hoewel de grootste hitsuccessen van a-ha alweer een tijdje achter ons liggen, is de band nooit gezwicht voor de verleiding een nostalgie-act te worden. Tot nu, zo lijkt het. Want tijdens de Hunting High And Low Tour speelt het Noorse trio integraal hun debuutalbum. Toetsenist Magne Furuholmen: “Welcome back to 1985!”

De avond begint met de korte film Commuter van Michael Patterson. Hij was medeverantwoordelijk voor de video van Take On Me en deze animatie is met de onrustige potloodtekeningen dan ook precies in de stijl van de clip die a-ha zijn doorbraak bezorgde. De toon is gezet. Wanneer de band vervolgens het podium betreedt, wordt meteen duidelijk dat de moeite die AFAS Live gedaan heeft met het plaatsen van stoelen totaal overbodig was. Werkelijk niemand blijft zitten en daar komt de rest van de avond geen verandering meer in.

Hoge noten
Het integraal spelen van het album Hunting High And Low betekent dat de avond meteen begint met de grootste hit: Take On Me. Op meerdere fronten een risico, maar vooral vocaal: haalt Morten Harket die legendarische hoge noten zo vroeg op de avond met een amper opgewarmde stem? Het antwoord is: ja. Sowieso verkeert de zanger deze avond in topvorm met een loepzuivere performance, weinig ruzie met zijn oortjes (voor zijn doen dan) en regelmatig een opvallende vrolijkheid (voor zijn doen dan) richting het publiek.

Wat we tijdens de eerste set verder te horen krijgen, is hoe goed Hunting High And Low als album eigenlijk was en nog steeds is. Niet alleen de overige singles (het titelnummer en The Sun Always Shines On T.V.) doen het goed, maar ook Living A Boy’s Adventure Tale en Here I Stand And Face The Rain blijven ronduit geweldig. Wat de uitvoeringen bovendien extra sterk maakt, is dat er heel veel aandacht is besteed om alles echt als 1985 te laten klinken. Met name het op moderne keyboards emuleren van synthesizergeluiden uit die tijd blijkt voor veel acts regelmatig een uitdaging, maar bij a-ha heb je daadwerkelijk het gevoel 35 jaar terug in de tijd te zijn beland. De prachtig gestylede visuals op de videoschermen helpen daar overigens ook goed aan mee.

Revanche
Na een korte pauze is het vervolgens tijd voor een dwarsdoorsnede van het andere werk van a-ha. Hier had het trio met gemak voor een ‘greatest hits’-set kunnen kiezen, maar dat gebeurt niet. Geen Cry Wolf of Touchy (gelukkig!), maar wel de lekker rockende albumtrack Sycamore Leaves, het meer recente Foot Of The Mountain en zelfs een uiterst fijn nieuw nummer: Digital River. Natuurlijk komt er ook wel degelijk een aantal singlesuccessen voorbij: I’ve Been Losing You en The Living Daylights vormen niet geheel verrassend de hoogtepunten van de avond.

Is a-ha gezwicht voor nostalgie? Deels natuurlijk wel, met het integraal uitvoeren van het debuutalbum. Maar kunnen we dat de Noren kwalijk nemen? Totaal niet. Want als je met een dergelijk uitgebalanceerde avond op de proppen komt, waarbij aan elk detail is gedacht, dan doe je gewoon iets heel erg goed. En ook bepaald niet onbelangrijk: het trio lijkt er bijzonder veel plezier aan te beleven. Daarmee is het matige optreden op Bospop vorig jaar driedubbel en dwars gerevancheerd.

a-ha in AFAS Live
Gezien op vrijdag 8 november 2019
Foto’s door Cristel Brouwer