Het is een concept waar veel gitaarliefhebbers van watertanden: drie absolute topgitaristen die eerst afzonderlijk optreden en aan het eind van de avond samen jammen. Joe Satriani, de man die G3 bedacht, en Steve Vai nemen voor de Europese tournee niemand minder dan Deep Purple’s Steve Morse mee. In de Heineken Music Hall startte vrijdagavond de eerste Europese show.
De lijst met grote namen die eerder met Satriani en Vai toerden is indrukwekkend. Onder anderen Eric Johnson, Yngwie Malmsteen, John Petrucci, Robert Fripp en Steve Lukather gingen Morse voor. Allemaal ware kunstenaars met een enorme staat van dienst in diverse rockstromingen. Hoewel het gitaargeweld van de ‘shredders’ – zoals Satriani en Vai vaak worden omschreven – in deze tijd niet zo hip is als in de jaren tachtig of vroege jaren negentig, blijkt de Heineken Music Hall vrijdagavond behoorlijk gevuld met zowel jongere als oudere fans.
Steve Morse
Weinigen zullen bekend zijn met het werk van Steve Morse buiten Deep Purple, maar zijn stijl herken je direct. De sympathiek ogende Amerikaan speelde ook bij Dixie Dregs en Kansas, en hij maakte een aantal soloalbums, maar hij maakte de meeste indruk op Purpendicular (1996), zijn eerste album als vervanger van Ritchie Blackmore bij Deep Purple. Morse’s vloeiende solo’s waren grandioos op die plaat. Ook tijdens zijn soloset in de HMH speelt de man schitterend, bijna constant met een glimlach en regelmatig op een gedeelde voorgrond met de fantastische bassist Dave LaRue.
Steve Vai
Steve Vai, de man die ooit door zijn goede vriend Brian May werd aangekondigd als ‘The genius, the master of the space age guitar’, volgt Morse op met een waanzinnig optreden, uiteraard inclusief de gebruikelijke bekkentrekkerij. Het mag duidelijk zijn; Vai is de grote entertainer van de drie. Je kunt alleen maar met open mond toekijken als het tengere gitaarwonder nog steeds op bijna ongelooflijke wijze stukken als Tender Surrender en Whispering A Prayer uitvoert. Het hoogtepunt van zijn set is niet geheel verrassend het meesterlijke For The Love Of God, waarbij Vai ook zijn tong even over de snaren laat glijden. Een razendknappe uitvoering van zonder twijfel een van de beste gitaarinstrumentals aller tijden. Probeer dit maar eens te evenaren, laat staan te overtreffen.
Joe Satriani
Laat dat maar aan Joe Satriani over, de man die lang geleden Vai zijn kunstjes bijbracht. Van het recente album Black Swans And Wormhole Wizards speelt hij Dream Song, maar ook Satriani richt zich verder vooral op zijn bekendste oudere werk, waaronder de gevoelige ballad Always With Me, Always With You en het mede dankzij Jeff Campitelli’s drums opzwepende Flying In A Blue Dream. De kale gitaargigant ramt ze zoals altijd vrijwel perfect uit zijn gitaar en weet het publiek goed te bespelen. De titelsong van de plaat waarmee Satriani in 1987 doorbrak, Surfing With The Alien, mag natuurlijk niet ontbreken en hij sluit daarmee zijn soloset in stijl af. Voor wie er al aan twijfelde, Satriani is live onvoorstelbaar!
De jam
De avond is al geslaagd dankzij de verbluffende optredens van de drie gitaristen afzonderlijk, maar er was natuurlijk een G3-jam beloofd. Satriani nodigt Morse en Vai uit om drie oude klassiekers eens flink onder handen te nemen. Vai zingt heel aardig You Really Got Me, de Kinks-hit die ook beroemd is in de Van Halen-versie, waarna White Room van Cream en Rockin’ In The Free World van Neil Young volgen. Satriani zal waarschijnlijk nooit een goede zanger worden, zoveel maakt zijn poging in de afsluiter duidelijk. Veel geeft het echter niet. G3 draait natuurlijk om de gitaren. En of ze nou in duel of in perfecte harmonie met elkaar zijn in de solo’s, op instrumentaal vlak blijft deze lange, luide avond constant ontzagwekkend.
Gezien op vrijdag 20 juli 2012 in Heineken Music Hall, Amsterdam
Foto’s: Luuk Denekamp
Meer over
0 Reacties