Level 42 in Burgerweeshuis

“We are Level 42. And we’ve turned a bit gay.” Het zijn ironische maar ware woorden van Mark King, die er zelden zo opvallend camp bijliep. De frontman is gehuld in een felgroen glitterjasje en heeft LED-lampjes op zijn bas. Gelukkig misstaat het allemaal geenszins bij de gelikte funkpop die de band vanavond in Deventer laat horen.

Het podium is nog onverlicht als de eerste basklanken met de bekende slaptechniek van Mark King door de zaal galmen. Wat volgt is een topvertolking van doorbraakhit Love Games, waarbij meteen duidelijk wordt wat we vanavond mogen verwachten: uiterst strakke en tot in perfectie uitgevoerde songs, waarbij natuurlijk die bas van King centraal staat. Maar ook de drie blazers eisen een belangrijke hoeveelheid van de aandacht op.

Hoewel King zowel visueel als muzikaal altijd de meest bepalende figuur binnen Level 42 is geweest – en de verdere bezetting door de jaren heen flink wisselde – staat sinds 2006 ook toetsenist van het eerste uur Mike Lindup weer op het podium. Hoezeer ook hij zijn stempel drukt op het kenmerkende bandgeluid, blijkt vooral wanneer hij bij grote hits als Lessons In Love de achtergrondzang verzorgt. Zijn falsetstem in combinatie met de vocalen van King klinkt meteen vertrouwd en is een wezenlijk ingrediënt van de sound van Level 42.

Herkenning
Niet alleen de grote hits komen deze avond voorbij: ook een groot gedeelte van de vorig jaar verschenen ep Sirens wordt gespeeld. Het is duidelijk dat de band hierop geen nieuwe paden poogt te bewandelen, want zonder uitzondering klinken deze tracks nadrukkelijk als het jaren 80-werk van Level 42. Waar dat op de studiorelease nog tot een lichte teleurstelling leidde (waarom zo veilig?) zorgt het er in de livesetting voor dat de nieuwe nummers naadloos tussen de oude bekende songs passen. Het geeft aan waar de band tegenwoordig haar prioriteit heeft liggen: Level 42 moet vooral een feest der herkenning zijn.

Maar hoewel die herkenning er zeker is, blijft het feest nog even uit. Tijdens de eerste helft van het optreden zijn de applausjes mager en lopen pogingen van de band om het publiek te laten meezingen of –klappen steevast uit op niets. Pas bij The Sun Goes Down (Living It Up) is een kentering te merken: vanaf dat moment beginnen er wat heupen te wiegen, wordt er langzaam maar zeker toch meegeklapt en is duidelijk dat iedereen het echt wel naar zijn zin heeft. Om uiteindelijk bij de toegift met o.a. Heaven In My Hands en Hot Water helemaal los te gaan. Level 42 heeft prima weten te overtuigen… maar waar was Running In The Family?

Level 42 in Burgerweeshuis, Deventer
Gezien op zondag 2 november 2014