Marillion en Nederland: het blijft een mooie combinatie. Nergens anders is de band zo geliefd als hier, zo blijkt ook weer in TivoliVredenburg, waar de vijf muzikanten – aangevuld met percussionist – het publiek meevoeren met hun zorgvuldig opgebouwde progstukken.
Dat je bij een Marillion-concert geen Kayleigh meer hoeft te verwachten, zal iedere bezoeker inmiddels (hopelijk) wel duidelijk zijn. Maar zelfs met dat in het achterhoofd biedt de setlist vanavond weinig herkenbare momenten voor de ‘gemiddelde luisteraar’: in plaats daarvan ligt het zwaartepunt op het nieuwe album An Hour Before It’s Dark, dat integraal gespeeld wordt. Gelukkig bestaat het publiek, zoals meestal bij Marillion, grotendeels uit trouwe volgelingen die dat bepaald geen straf vinden. En waarom zouden ze ook: An Hour Before It’s Dark behoort samen met voorganger F.E.A.R. uit 2016 tot het beste werk dat Marillion ooit maakte.
Toch treedt zelfs bij het zo toegewijde Marillion-publiek (een kwartiertje na opening was de Grote Zaal van TivoliVredenburg al bijna helemaal vol!) af en toe de ‘Dutch disease’ op: kleinere, intieme muzikale momenten worden verstoord door mensen die het nodig vinden samen hun dag door te nemen. Waar een woordvoerder van de band voor aanvang van het optreden de aanwezigen nog vroeg om mobieltjes weg te stoppen, zou een oproep tot stilte ook zeker niet hebben misstaan.
Grendel
Tegelijkertijd zorgt het publiek dankzij de interactie met zanger Steve Hogarth ook voor een aantal mooie momenten. Wanneer er tijdens een iets te lang praatje geschreeuwd wordt om de oude b-kant Grendel te gaan spelen, reageert de frontman daar bijzonder sportief op (“What is this Grendel you keep talking about?”). Sowieso is Hogarth – bij wie het toch altijd even aftasten is hoe zijn stemming er vanavond bij hangt – bijzonder goedgemutst. En hoewel Grendel uiteindelijk niet ingezet wordt, verrast de band wel met de a-kant van dezelfde single: Market Square Heroes komt in de toegift voorbij omdat de release op de dag af veertig jaar geleden is.
Enkele andere verrassingen zijn het al lang niet gespeelde Somewhere Else, dat live nog altijd stukken beter klinkt dan op de plaat, en ook Fantastic Place hadden we niet zien aankomen. Voor wie nu denkt dat er vanavond echt alleen maar obscuriteiten op de setlist staan: natuurlijk komen aan het eind ook nog de bandklassiekers Afraid Of Sunlight en The Great Escape voorbij.
Betoverend
“Het voelt voor een band als de onze best raar wanneer een nummer na vier minuten al klaar is”, aldus Hogarth na het inderdaad voor Marillion-begrippen erg korte Murder Machines. Dat je met ‘slechts’ vijftien nummers ruim twee uur aan show weet te vullen, zie je dan eigenlijk ook alleen bij progacts. Toch slaat nergens de verveling toe: Marillion weet hoe je lange nummers de ideale spanningsboog moet geven, met Steve Rothery’s gitaarsolo’s in Care en The New Kings als absolute climaxen. Ook de kleine groep mensen die de nummers niet of minder goed kent, raakt meegevoerd dankzij het feilloze muzikale spel aangevuld met een prachtige lichtshow. Uiteindelijk kunnen we dan ook maar één ding concluderen: Marillion heeft absoluut geen ‘hits’ nodig om een avond lang te kunnen betoveren.
Marillion in TivoliVredenburg, Utrecht
Gezien op dinsdag 25 oktober 2022
Foto’s door Rob Sneltjes
Meer over
16 Reacties
Een passende recensie voor een pracht van een avond
Zag ze op 26/10.
Was echt voor de die-hards.
Wat een verschil tijdens de toegift:Sugar Mice & Gatden Party,2 Fish songs.
Zag ze in London met de Clutching tour.(87/88)
Anders dan Genesis zonder Gabriel &Hackett is Marillion zonder Fish slechts een groepje goede muzikanten.
Slechts een groepje goede muzikanten…
??? Duidelijk jouw mening, waar velen het niet mee eens zijn
Een groepje goede muzikanten? Totaal niet mee eens, veel meer dan dat!
Wat muziek betreft was het een prima avond, maar de chemie was wat mij betreft ver te zoeken. Zowel Trawavas als Rothery hebben denk ik nauwelijks 5 meter afgelegd tijdens de hele avond, het op en af lopen daargelaten. Heel anders dan de vorige keer in Tivoli, of de energie die in Paradiso enkele jaren geleden eraf spatte, waar ik met plezier aan terugdenk, was dit een statisch geheel wat mij betreft.
Het goede nieuwe album kwam live helaas niet uit de verf. Dit had volgens mij ook met de geluidskwaliteit te maken, die heb ik niet eerder zo slecht meegemaakt. Zang en gitaar gingen ten onder in een geluidsbrij van te harde bas en te schelle drums. Misschien lag het aan mijn zitplaats bovenin… Ik ben benieuwd hoe anderen dit ervaren hebben!?
Ik zat bijna onderin en op de eerste 5 minuten na uitstekende kwaliteit van de muziek mix
Ik zat laag op de tribune en heb het zelfde ervaren. Een muur van (te hard) geluid waardoor veel moois verloren ging.
Verder fantastische show
Bedankt voor de reactie. Roland was zeer tevreden; Ronald, Martin en ik hebben hetzelfde ervaren: te hard. Toch wel erg zonde van een potentieel goed concert… Ik ben nog steeds benieuwd naar meer meningen!
25 oktober, vanaf de 6e laag of zo, geen balans en soms veel te hard, percussie met shakers wel te horen maar de toms niet.
Volgens vrienden is het geluid op de zitplaatsen met muur achter je altijd minder goed, voordeel is dat je kunt gaan staan wanneer je wil…
Op 25 oktober was de geluidskwaliteit niet al te best, te hard en vervormd. Op 26 oktober was het meer gebalanceerd maar nog wel erg hard.
Ik vond het ook te hard en te schel. Had oordopjes mee waarmee het beter te pruimen werd, maar was niet heel best vond ik. Zat halverwege de tribune.
Op 20 oktober in Eindhoven geweest. Vele concerten mogen meemaken, en nog nooit klachten gehad over het geluid, dit keer viel meteen het matige geluid op. Veel te schel en de instrumenten geen samenhangend geheel, meerdere concertgangers hadden klachten hierover.
Erg jammer !
Ik was zwaar teleurgesteld. Zoals iemand anders ook schreef: er spatte geen enthousiasme vanaf. Hogarth was prima, voor de rest had ik het idee dat iedereen er verplicht zijn ding stond te doen.
Ik zie tegenwoordig vaker kleinere onbekendere bandjes in kleine zaaltjes waar ik veeeeeel meer plezier aan beleef. (En ook veeeel minder kwijt ben voor een kaartje ;-))
Het was voor mij de eerste keer Marillion live, en tevens de laatste. Jammer
Zeker jammer :(
Nog steeds formidabele muzikanten met formidabele muziek. 25 oktober genoten van een uitstekend optreden. En inderdaad het geluid leek niet helemaal goed uitgebalanceerd, dat was het enige minpuntje.