Met de komst van het nieuwste werkstuk Heritage was het de vraag of Opeth de rustigere weg die de band op het album inslaat ook zal doorvoeren op het podium. En één blik op de setlist is voldoende om te weten dat de Zweedse progressieve metalformatie zich vanavond in de 013 inderdaad van zijn subtielste kant zal laten zien.
Maar eerst is het de beurt aan de eveneens Zweedse rockband Pain Of Salvation. Ondanks de behoorlijke staat van dienst van de groep is het publiek toch overduidelijk in afwachting van Opeth. Zanger Daniel Gildenlöw weet de zaal wel te bekoren met de hits van vooral de nieuwe plaat Road Salt Two, maar het blijft wat rustig in de 013. Volgens Gildenlöw zijn de toeschouwers ‘lazy bastards’ en worden we ruim ingemaakt door de fans uit Engeland. Wel verdorie.
Hoe anders is het als de heren van Opeth op het podium verschijnen en het nummer The Devil’s Orchard, van het nieuwe album Heritage, wordt ingezet. Ze worden met luid gejuich ontvangen. De heldere, krachtige stem van frontman Mikael Åkerfeldt krijgt alle ruimte, er wordt her en der wat meegeneuried en het geniet-gehalte ligt erg hoog.
Akerfeldt heeft in recente interviews regelmatig laten vallen wel even genoeg te hebben van het grunten. Zou dit alleen op de plaat zo zijn of betekent dat ook een rustige, ingetogen show? Nadat de band I Feel The Dark en Face Of Melinda met veel rust en toewijding heeft gespeeld, is het vrijwel duidelijk dat het tweede waargemaakt zal worden vanavond.
Gebabbel
Het maakt de show in Tilburg erg mooi, maar soms wat te kalm. Zelfs de drumsolo in Porcelain Heart (van het vorige album Watershed) knalt niet zo hard als ‘ie voorheen zou hebben gedaan. En als daarna een semi-akoestische set wordt ingezet met het ietwat obscure The Throat Of Winter, is het duidelijk dat de aanwezigen toch graag ook wat energiekere nummer zouden willen horen. Al was het maar om over het niveau van het gebabbel van het publiek heen te knallen – blijkbaar is niet iedereen even tevreden met de nieuwe weg die de band is ingeslagen.
Maar dan is het gelukkig weer flink raak. Åkerfeldt vertelt geanimeerd over zijn muzikale opvoeding en Ronnie James Dio, waarna de band de zaal flink wakker schud met het eveneens van Heritage afkomstige Slither. Het nummer knalt flink, zeker in verhouding met de ingetogen set die eraan voorafgaat, en is juist daarom een goede tribute aan Dio, een muziekheld die volgens Åkerfeldt nooit vervangen kan worden, “en al zeker niet door zo’n shitty zanger als ik”, meldt hij met een grijns.
Voor velen zal het optreden van vanavond in Tilburg een verrassing zijn geweest. De band lijkt zich echt in rustiger vaarwater te bevinden, met als gevolg dat een knallende heavy metal-show ver te zoeken is, maar is dat erg? Iedereen zal er het zijne van denken, maar de band was in topvorm in de 013 en bezorgde het publiek hoe dan ook een avond om niet snel te vergeten.
Gezien op 15 november 2011 in de 013, Tilburg
Foto’s door Eva Hoefsloot Schmeink
0 Reacties