Bassiste Kim Deal stapte afgelopen juni uit de Pixies. Na haar vertrek kwam de Amerikaanse band zowaar met nieuw werk en gingen Black Francis en co voor het eerst sinds 2011 weer toeren. De rol van Deal werd ingenomen door een andere Kim, namelijk Kim Shattuck (The Muffs, The Pandoras). Gisteravond was de eerste van twee uitverkochte shows in Paradiso.
Snel is duidelijk dat het qua geluid bar weinig uitmaakt wie de bas om de schouders hangt. De backing vocals van Kim Shattuck lijken bovendien veel op die van haar voorganger. En dus is gewoon onmiskenbaar Pixies te horen in Paradiso als om iets voor negen uur In Heaven (Lady In The Radiotor Song) wordt ingezet. Het is alleen het idee dat Kim Deal er niet bij is, dat bij sommige fans af en toe door het hoofd zal spoken. Het is als Dinosaur Jr. zonder Lou Barlow; zeker een gemis, maar geen onoverkomelijk probleem.
Net als vier jaar geleden in de Heineken Music Hall klinkt de band strak en brengt het de songs vaak exact zoals ze op plaat ook klinken. In hoog tempo worden de vaak toch al korte songs er doorheen gejaagd, interactie met het publiek is er nauwelijks. Zanger Black Francis zwaait een paar keer naar de zaal, wat hem wel steevast een luid gejuich oplevert. Dat publiek gaat, aangevoerd door de mokerslagen van drummer David Lovering, sowieso flink te keer vanavond, vooral bij het oude werk en dan met name van de twee eerste albums Surfer Rosa (1988) en Doolittle (1989).
Bij het horen van nieuwe nummers als Andro Queen en Indie Cindy (allebei op EP1) reageert het publiek wel positief, maar het contrast met hun enthousiasme bij een nummer als Bone Machine – dat in zijn volledigheid wordt meezongen – is groot. De nieuwe liedjes zijn nu eenmaal niet al te sterk, sommige zelfs ronduit matig. Alleen op Bagboy, dat twee weken na het vertrek Kim Deal als losse single werd uitgebracht, gaan de toeschouwers weer los.
Black Francis lijkt vanavond niet de vrolijkheid zelve, maar hij geeft wel alles. Af en toe gaat een zwarte handdoek over zijn kale hoofd en dan gaat hij er meteen weer tegenaan. Zijn schreeuwstem heeft hij nog perfect onder controle, bewijst hij aan het einde van de reguliere set, die liefst dertig liedjes telt. Dan volgt een serie schreeuwnummers waarmee het publiek verder wordt opgezweept, zoals Something Against You en het nieuwe, nog niet uitgebrachte Blue Eyed Hexe. Na dat laatste nummer volgt Pixies-klassieker Vamos, een hoogtepunt in de show. Joey Santiago haalt wat trucjes uit met zijn gitaar, iets wat hij de rest van de avond niet al te vaak doet.
Na een korte toegift, met onder meer The Fall-cover Big New Prinz en afsluiter Planet Of Sound, blijft het publiek even in verwarring achter. Komt het viertal nog terug? Nee luidt het antwoord, ondanks dat publieksfavorieten als Debaser, Gigantic en Where Is My Mind? nog niet zijn gespeeld. Zij die een kaartje voor de show van de tweede avond hebben, kunnen die songs waarschijnlijk wel verwachten. Maar ook de fans die zaterdag in Paradiso stonden, zullen een geslaagde avond hebben gehad. Pixies klonk fris en ruig tegelijk, in tegenstelling tot op de recent uitgebrachte EP. Natuurlijk hoort Kim Deal erbij, maar een avondje met de sympathieke Kim Shattuck zien wij voor een keer wel door de vingers.
Gezien op 5 oktober 2013 in Paradiso, Amsterdam
Foto’s: Luuk Denekamp
Meer over
0 Reacties