Als kort voor de pauze over de volle breedte van het Gelredome steen voor steen een metershoge muur is opgebouwd en Roger Waters door het laatste, opengebleven gat de woorden van Goodbye Cruel World uitspreek, weten de dertigduizend bezoekers het zeker: zelfs 32 jaar na de release staat The Wall nog altijd fier overeind. De 67-jarige ex-Pink Floyd voorman presenteert een rockshow van ongekende proporties. Een visueel, muzikaal en geluidstechnisch spektakel dat zijn weerga niet kent, met een boodschap die relevanter blijkt dan ooit tevoren.
Na de pauze opent het gezelschap onzichtbaar achter The Wall met Hey You. De uitverkochte zaal ziet slechts een indrukwekkende muur en een serie lampen die de band achter de immense barrière van licht voorziet. Het is een bizar moment en toont precies dat wat Waters in 1979 voor ogen had; de definitieve scheiding tussen twee werelden.
The Wall is namelijk meer dan een concept over de afstand tussen muzikant en publiek. The Wall verhaalt over het verlies van dierbaren (o.a. de dood van zijn vader, de scheiding van zijn eerste vrouw), maar gaat ook over het gat tussen rijk en arm en over het onvermogen van de mensheid om in vrede samen te leven.
Onschuldige burgers
Vooral met dit laatste thema zorgt Roger Waters ervoor dat The Wall anno 2011 relevanter is dan ooit. Hij transporteert het concept bijzonder knap naar de moderne tijden. Met schitterende hightech-projecties op zijn muur, confronteert hij de toeschouwer met beelden en teksten die refereren aan oorlogen uit het heden en verleden. Geluidsfragmenten uit Spartacus sluiten naadloos aan op een projecteerde quote van Dwight Eisenhower tijdens Bring The Boys Back Home: “Every gun that is made, every warship launched, every rocket fired, signifies, in the final sense, a theft from those who hunger and are not fed, those who are cold and not clothed.” We horen speeches van Obama en zien een scene uit Collateral Murder (Amerikaanse Apachepiloten die onschuldige burgers neerschieten in Irak) en tijdens Goodbye Blue Sky vallen rode kruizen, Davidsterren, hamers en sikkels, islamitische maansikkels, plus Shell- en Mercedes-logo’s uit dreigende bommenwerpers. Duidelijker, scherper en harder in zijn boodschap is Roger Waters nooit geweest.
Capitalist Pig
Uiteraard worden deze nieuwe, eigentijdse elementen slim verweven met de oudere, maar zeer herkenbare animaties van Gerald Scarfe. De band, die onder andere bestaat uit gitaristen
Snowy White en Dave Kilminster, zoon Harry Waters (toetsen), John Carin (toetsen) en drie van de vier leden van Venice, spelen afwisselend voor en achter de muur. Hierbij wordt de puikgave rockshow ondersteund door het meest indrukwekkende, surround sound systeem dat we ooit live hebben gehoord. Levensechte geluidseffecten komen van werkelijk alle kanten, waardoor het publiek vaak verbaasd opzij of achterom kijkt om te zien wat er aan de hand is. Vaak is het suggestie, maar zo nu en dan wordt de trukendoos ook met (voor Floyd-fans) herkenbare ‘props’ opengetrokken. Een vliegtuig crasht letterlijk in de muur en op een gegeven moment zweeft er zowaar een draadloze, radiografisch bestuurd varken ter grootte van een bus over de koppen van de toeschouwers.
The Wall blijkt zo ook zonder boodschap in te amuseren, waarbij je je alleen kunt afvragen wat er allemaal daadwerkelijk live wordt gespeeld en wat er vooraf is opgenomen. Het zal de meeste fans en hun gastheer – die op dit vlak een bedenkelijke reputatie heeft – een worst wezen. De multimediale rockopera verveelt geen seconde en houdt alle zintuigen twee uur lang op scherp.
Magnum Opus
Zodra in de bombastische finale de zorgvuldig opgebouwde muur weer met donderend geraas naar beneden valt en Waters met band akoestisch afsluit, kunnen we concluderen dat er een monumentaal stukje rockgeschiedenis is geschreven tijdens de openingsavond van deze Europese The Wall-tour. Werd het album in 1980/1981 nog slechts een paar keer in Europa uitgevoerd en liep The Wall in 1990 te Berlijn nog uit op een artistiek en financieel debacle, ditmaal toont Roger Waters zijn Magnum Opus in volle glorie. Geholpen door de moderne techniek, de akelig relevante actualiteit en door de ongekend scherpe gedrevenheid van de oude meester zelf.
Gezien 8 april 2011, Gelredome Arnhem
0 Reacties