Het draait tijdens zijn huidige My Songs-tournee om de hits, maar Sting kan natuurlijk niet om de brandende actualiteit heen. De Britse zanger, bassist en songschrijver doet dat op een indrukwekkende manier, waarna het feestje vol The Police- en solohits kan beginnen. Een uitverkocht AFAS Live zingt uitbundig mee.
Het is niet de vraag of hij het nummer zal spelen, maar welke plaats het in het optreden zal krijgen. Sting schreef Russians in de jaren tachtig, toen de Koude Oorlog weer eens ouderwets opflakkerde. Sinds het in 1985 op zijn solodebuut The Dream Of The Blue Turtles verscheen, speelde hij het nummer echter nog maar zelden live. De tekst was gedateerd, zei hij daar zelf ooit over. Sinds de Russische tanks Oekraïne binnendenderden is Russians echter actueler dan ooit. Sting opent er zijn optreden in een uitverkocht AFAS Live in Amsterdam zelfs mee.
Spelend op een gitaar, begeleid door twee Oekraïense cellisten, zet hij een indrukwekkende versie van het ingehouden protestnummer neer. De zaal luistert aandachtig, een enkeling zingt zacht mee. Even voelen we ons verenigd in onze verontwaardiging en machteloosheid over de tragiek die zich elders in Europa afspeelt. Tegelijkertijd is het mooi dat muziek dit collectieve gevoel kan vertolken.
Oprecht plezier
Nadat er nog even een oproep tot bevrijding van Oekraïne op de videoschermen verschijnt, kan het feest dan toch beginnen. Sting en band grijpen daarbij terug op solowerk en Police-hits. Message In A Bottle, If You Love Somebody Set Them Free, Englishman In New York en Every Little Thing She Does Is Magic worden massaal meegezongen. Je voelt het als je door de zaal loopt: dit hebben we met z’n allen zo lang enorm gemist.
Sting zelf lijkt ook blij te zijn weer een podium onder de voeten te voelen. Met zijn strakke kop, soepele motoriek en bovenarmen die een regelmatig bezoek aan de sportschool verraden, oogt hij vitaal en charismatisch. Zoals de tijd ook geen vat op zijn stem heeft gekregen. Uit de interactie met zijn band blijkt ook dat hij oprecht plezier in het optreden heeft. De show is in visueel opzicht sober. Zoals de naam van de tournee al aangeeft, draait het om de liedjes.
Sting en zelfspot
Halverwege de set laat Sting weten ook wat nieuw werk te willen spelen. Hij doet dat met veel zelfspot, wetend dat een groot deel van zijn publiek daar niet voor gekomen is. “Luister toch maar even, misschien zit er toch wat tussen dat jullie leuk vinden.” If It’s Love, For Her Love en Loving You zijn allemaal afkomstig van zijn vorig jaar verschenen album The Bridge. “Ik heb wel heel veel liefgehad, hè?”, grapt de zanger tussendoor. Het zijn op zich mooie liedjes, maar ze zorgen er wel voor dat het geroezemoes in de zaal vervaarlijk aanzwelt. Sting haalt het publiek weer bij de les met een mooi Fields Of Gold, geschreven in een periode dat hij landelijk woonde, licht hij bereidwillig toe. Shape Of My Heart zingt hij als duet met achtergrondzanger Gene Noble, die over een stem van elastiek blijkt te beschikken.
Bob Marley
Reggae was altijd een van de belangrijkste ingrediënten van de typische Police-sound. Het lijkt alsof Sting dat tijdens deze tournee extra wil benadrukken. Wrapped Around Your Finger klinkt meer Jamaicaans dan ooit. Sting citeert ook een paar keer uit het dikke Bob Marley-songbook. In Walking On The Moon wijkt hij even uit naar Get Up, Stand Up en in So Lonely komt No Woman, No Cry voorbij. Fragmenten van songs die ook nog altijd actueel zijn. De uitstapjes zijn ook tekenend voor het optreden. De sfeer is losjes, er wordt naar hartenlust geïmproviseerd. Iets wat kan als er geen computergestuurde lichtshow meeloopt.
Iets breekbaars
De eindsprint wordt ingezet met Every Breath You Take, een grimmig liedje over een stalker dat zo vaak wordt aangezien voor een liefdesliedje. Het is weer even Pinkpop editie 1979 wanneer de band als eerste toegift een stevig Roxanne inzet. En toch houden Sting en zijn band opnieuw niet krampachtig vast aan de hitversie, maar waaiert het alle kanten op, waarbij zelfs een stuk van Duke Ellingtons klassieker It Don’t Mean A Thing (If It Ain’t Got That Swing) door de AFAS Live klinkt. De tijd heeft sowieso geen vat gekregen op The Police-songs en het vroege solowerk, maar met dit soort wendingen blijven ze zelfs springlevend.
“Ik wil jullie naar huis sturen met iets beekbaars”, zegt Sting, voordat hij als slotakkoord Fragile inzet, een nummer over de kwetsbaarheid van ons allen. De avond eindigt daarmee zoals het begint. Klein, ingetogen en serieus. Het draait tijdens het concert om de hits, de nostalgie hangt in de lucht, maar de beste songs van Sting hebben een zeggingskracht die tijdloos blijkt te zijn.
Gezien op vrijdag 25 maart 2022
Foto’s: Ans van Heck
Meer lezen over Sting? Bekijk hier Lust For Life 002, met de zanger op de cover!
Meer over
0 Reacties