Contra, het tweede album van Vampire Weekend uit 2010, staat hoog op mijn lijstje van favoriete platen albums aller tijden. De perfecte indiepopplaat, vol bloedverslavende songs met hemelse melodieën, gekke wendingen en de kraakheldere Paul Simon-achtige vocalen van Ezra Koenig. Naar het schijnt ben ik de enige ter wereld die opvolger Modern Vampires Of The City (2013) strontvervelend vond – te overdreven arty, en wil iemand degene die autotune heeft bedacht eens een flinke tik op z’n neus geven? Mijn verwachtingen voor Father Of The Bride waren dan ook niet superhoog, ook al omdat multi-instrumentalist/producer Rostam Batmanglij in 2016 opstapte. Volledig onterecht, zo blijkt. Koenig en co. hebben zich helemaal hervonden, met als resultaat maar liefst achttien uitstekende (indie)popsongs die zowel tijdloos als van deze tijd zijn. Die vermaledijde autotune steekt nog wel af en toe z’n vieze neus om de hoek, maar dat doet niets af aan de torenhoge kwaliteit van songs als Hold You Now, Harmony Hall, This Life, How Long – en fuck it, de rest van deze wereldplaat.
0 Reacties