Het mysterie achter de virtuele band Gorillaz werd al jaren geleden opgelost. Het is een van Damon Albarns meesterwerken: een fantasiewereld met fictieve karakters als bandleden. Muzikaal behoort Gorillaz tot zijn experimentele uitstapjes, maar met meer dan 15 miljoen verkochte albums zeker niet het minst succesvolle. Hoe vertaalt dat zich naar een podium?
Voor Gorillaz werkte Blur-zanger Albarn samen met striptekenaar Jamie Hewlett, die de virtuele bandleden en hun avonturen vormgaf als tegenreactie op de inhoudsloze muziek die rond de eeuwwisseling MTV domineerde. Al in 2001 verscheen het debuutalbum Gorillaz, waar de tot op heden grootste hit Clint Eastwood van afkomstig is. Toch bleef het voor het collectief van muzikanten, waarin Albarn het enige vaste lid is, lange tijd slechts bij platen en video’s. De kinderstapjes op de grote podia werden gezet rond 2006. In 2010 vond een eerste wereldtournee plaats en na een pauze keerde Gorillaz dit jaar terug met het nieuwste album Humanz, dat vanavond uiteraard de setlist domineert.
Dat de Ziggo Dome rap uitverkocht raakte, mag geen verrassing zijn. Er is hier vanavond een excentriek gezelschap samengekomen, een rariteitenkabinet zoals de virtuele band zelf. Even divers als het publiek is natuurlijk ook de muzikale stijl van Gorillaz. Albarn, niet gehinderd door zijn Blur-verleden, kon zich hierin uitleven in hiphop en dance, naast pop en rock, met soms een likje gospel. De avond begint echter met stevige riffs, waarbij Damon Albarn het publiek om z’n vinger windt. Maar als de eerste stappen gezet zijn, luidt Saturnz Barz de verandering in van rockconcert naar clubshow. Zelfs op de balkons staan mensen te deinzen op de beats en Feel Good Inc nodigt ook uit tot meezingen. De flow lijkt oneindig terwijl de nummers en beelden naadloos in elkaar overvloeien.
Superschurken met instrumenten
De beelden zijn even belangrijk als de muziek en krijgen bij tijd en wijle de overhand. Het zal voor niemand een verrassing zijn dat er ooit plannen waren voor een Gorillaz-film met een bijbehorend soundtrackalbum. Helaas is er niets van gekomen, maar hier maken wij toch een klein beetje deel uit van de magie van deze virtuele wereld. Van vuurgevechten en autoachtervolgingen met Bruce Willis tot deep space-uitstapjes: de avonturen van de fictieve karakters 2-D, Noodle, Russel Hobbs en Murdoc Niccals zijn meeslepende actiefilms met superschurken – die toevallig ook nog een instrument spelen.
Het spektakel zou bijna doen vergeten dat een aanzienlijk grote groep muzikanten de soundtrack speelt. Er valt niets op aan te merken, en dat is nu precies de kracht van Gorillaz. Toen Albarn werd ontmaskerd als het gezicht achter 2-D werden de karakters menselijk, en toch blijven de muzikanten in het donker gehuld om de magie in stand te houden. Maar wat zich op de schermen afspeelt, is niet langer een fictieve band die Gorillaz moet voorstellen. Het is een wereld die tot leven gekomen is en waar wij graag voor een avond in willen geloven.
Na het opzwepende Clint Eastwood loopt het sentimentele Don’t Get Lost In Heaven over in Demon Days, bijgestaan door glas-in-lood-beeltenissen van de virtuele Gorillaz. Een passendere afsluiter is niet denkbaar. Niet de hits, maar het gevoel blijft bij na deze bijzondere avond. We kwamen voor Gorillaz en werden bekeerd. Er klonk gospel in de kerk van Damon Albarn, met 2-D en co. als zijn metgezellen en een briljante band en koor als zijn discipelen.
Gorillaz in de Ziggo Dome, Amsterdam
Gezien op dinsdag 21 november 2017
Foto’s: Mitchell Giebels
0 Reacties