De zaterdag begint zo relaxed, want North Sea Jazz lijkt nog eindeloos lang te duren. Opnieuw is het puur genieten van geslaagde concerten en bevlogen muzikanten. De dag vliegt voorbij in het bruisende ritme dat bij NSJ hoort. In Bird wordt de nacht voortgezet met de zaterdageditie van BoogieBall. De jamsessie staat daar onder leiding van Jason Lindner. Speels en bekwaam stuurt de uit New York afkomstige pianist en bigband-leider de troepen in de goede richting.
Lindner is afgelopen jaar betrokken geweest bij de opnames van Blackstar van David Bowie. Ook saxofonist Donny McCaslin, die op de zaterdag optrad met zijn Donny McCaslin Group, was betrokken bij de zwanenzang van Bowie. Datzelfde geldt voor drummer Mark Guiliana. Hij speelt tijdens het laatste concert van de zondag. De laatste dag van NSJ heeft een ijzersterke programmering. Keuzestress en last-minute switches zullen onvermijdelijk aan de orde zijn…
Publiekslieveling Esperanza Spalding is niet meer weg te denken bij NSJ. In tien jaar tijd is dit het zesde optreden van de nu 31-jarige zangeres en bassiste. Afgelopen voorjaar verscheen haar nieuwste album Emily’s D + Evolution, dat hier tijdens NSJ wordt ‘uitgevoerd’. De optredens van Spalding hebben meer en meer de opzet van een gesamtkunstwerk. Haar performance is theatraal opgezet, inclusief decor, dans en theater. De dansers begeven zich ook in het publiek. Met elementen uit jazz, rock, Latin en klassiek, is de muziek van Spalding eclectisch en soms zelfs androgyn van opzet. Haar lichte en hoge stemgeluid blijft intrigeren. Niet direct door klankschoonheid, maar door de onverwachte associaties.
Candy Dulfer trekt de Nile moeiteloos vol met haar enthousiaste fans. Ze geeft een energieke show, waarin ze songs speelt van haar nieuwe album. Er wordt geschakeld tussen stevig werk en ballads. Candy draagt haar show op aan liefde en verdraagzaamheid: “Come togheter!” Aan haar zal het niet liggen. Er heerst een relaxte, toffe sfeer in de Nile. Natuurlijk speelt Candy haar twinkelende funky stuff. Het handelsmerk waar ook Prince voor warm liep.
Geen uitpuilende Nile voor Joe Bonamassa. Er hangt een lauwe sfeer in de grote hal en er wordt veel heen en weer gelopen. De band van de gitarist speelt energiek en bevlogen. Inmiddels meer dan dertig jaar geleden hoorde Joe een liedje van Eric Clapton. De woorden begreep hij nog niet en hij kon ze ook nog niet schrijven. Clapton speelde op een klassieke Gibson-gitaar. De beelden maakten een verpletterende indruk op Joe. Na het vertellen van deze anekdote lijkt het of Joe’s muziek vleugels krijgt.
De populariteit van Gregory Porter is onstuitbaar. Een half uurtje na aanvang van zijn concert is de Maas afgeladen en wordt de zaal afgesloten. De optredens van Porter zijn een belevenis. Het is fascinerend om naar zijn zang te luisteren. Elke noot zingt hij puur en intens. Zijn performance lijkt zijn tweede natuur. Porter zingt ‘oud’ en nieuw werk.
Heftig rockend gooit Walter Trout vanaf de eerste noot alle remmen los en zet hij de zaal op z’n kop. Met bravoure en intens plezier demonstreert hij zijn virtuoze gitaarspel en alles wat daar bij komt kijken. Hij zuigt de band mee in zijn orkaankracht. Deze energieke show heeft een keerzijde. Openhartig vertelt Trout zijn verhaal over de roofbouw die hij op zichzelf pleegde en het onafwendbaar naderende einde van zijn leven. Het is onvoorstelbaar om te bedenken dat hij totaal uitgeput en vermagerd op zijn dood lag te wachten. Zijn leven heeft een tweede kans gekregen dankzij een levertransplantatie. Walters vrouw Marie adviseerde hem om deze bewogen episode van zich af te schrijven. In de afgeladen Amazon speelt Trout nummers van zijn recent verschenen album Battle Scars.
Simply Red geeft het slotconcert in de Nile. Het succesverhaal van deze band duurt al meer dan dertig jaar. De band met de herkenbare sound en de onmiskenbare stem van voorman Mick Hucknall was een tijdje non-actief. Niet omdat het succesverhaal eindigde, maar omdat Hucknall tijd nodig had om vader te kunnen zijn voor zijn kind dat in 2010 werd geboren. Vanaf 2015 maakt de band een reünietour. Simply Red speelt intens en met veel plezier. De stem van Hucknall klinkt gerijpt en heeft een mooie emotionele lading. De sfeer in de Nile stijgt naar een hoogtepunt.
Het allerlaatste concert van NSJ 2016 wordt gegeven door de formatie Scofield Mehldau Guiliana. Drie mannen die thuis zijn in de pop, jazz, blues en avant-garde en niet terugdeinzen voor experiment of avontuur. Mannen die ook gewend zijn om de toon te zetten. In het concert van Carter-Metheny bleek dat virtuoos leiderschap soms lastig is te combineren met een close setting. Gitarist John Scofield, pianist Brad Mehldau en drummer Mark Guiliana doen waar ze goed in zijn en versterken elkaar in de som der delen. Hun fusion en elektronische jazz brengen de Hudson in een lome, bijna gewijde atmosfeer. Krachtige, intense muziek die gelijktijdig ontspant.
North Sea Jazz – dag 3
Gezien op zondag 10 juli 2016
Foto’s: Carolien Sikkenk / Photoline
Meer over
0 Reacties