Legende Nile Rodgers bezocht samen met CHIC de AFAS Live in Amsterdam en iedereen, op en voor het podium, had het enorm naar zijn zin. Meer zou je er eigenlijk niet over hoeven te melden. De aanwezigen kregen waarvoor ze kwamen en zetten de zaal op zijn kop. Hit na hit kwam langs en op de vraag of we wilden funken konden we keer op keer bevestigend antwoorden.
Voordat Rodgers en zijn band het podium betreden, worden we getrakteerd op clips van nummers van het nieuwste album. Goed idee: door deze muziek mag je gerust heen praten en zo kunnen ze bij het concert ongespeeld blijven. Wij komen immers voor het echte werk. En dat krijgen we. Alleen maar bekende nummers, zowel van CHIC als van andere artiesten voor wie Rodgers geproduceerd of gearrangeerd heeft. Steeds met die smeuïge, aanstekelijke CHIC-beat, herkenbaar uit duizenden, dat wel. En toch zou je de nummers kunnen onderscheiden in of er wel of juist niet zo’n geniaal gitaarrifje in zit. Het zijn vooral die laatste songs die de kwaliteit van Rodgers tonen, als gitarist en als man achter de schermen.
Brede serene lach
Met de welbekende brede serene lach op het gezicht komt de man op, gevolgd door zijn band en twee zangeressen. Ze zetten Everybody Dance in en het nummer is meteen al toepasselijk. Dance, Dance, Dance ligt dan ook voor de hand als tweede song. Nile laat zich vergezellen door twee zangeressen, die behoorlijk van elkaar verschillen. Kimberly Davis krijgt het meeste applaus, Folami heeft mijn voorkeur. Heel veel volume en loepzuivere noten, ga er maar aan staan, maar Davis doet dat zo enthousiast dat het glazuur van mijn tanden spat. Folami zingt de nummers van Diana Ross (die Rodgers dus produceerde met wijlen soulmate Bernard Edwards) met de subtiliteit die daarvoor nodig is. Davis vertolkt Sister Sledge, met songs als He’s The Greatest Dancer en We Are Family.
Magische slaggitaar
Like A Virgin van Madonna (Rodgers produceerde het in zijn eentje) is geen hoogtepunt. Dit nummer komt niet tot zijn recht zonder de Queen Of Pop zelf. Maar de hoogtepunten moeten nog komen. Bij Notorious (Duran Duran), maar zeker ook bij Get Lucky doet de typerende slaggitaar zijn magische werk. Dit laatste nummer schreef Rodgers toen hij net de diagnose van een ernstige vorm van kanker had gekregen. Inmiddels is hij kankervrij.
Allerbeste rif
En daar komt die gitaar weer, deze keer in zijn allerkenmerkendste verschijning, Chic Cheer, dat de ouderen onder ons nog kennen als de muziek van Jacobse en Van Es. Dan moet de allerbeste rif nog komen: Let’s Dance, destijds geproduceerd door Nile. In de krochten van het internet is de folksong nog te vinden die David Bowie destijds aanleverde. Rodgers dialoog op gitaar met bassist Carmine Rojas gaf de song eeuwigheidswaarde.
Reis door zijn leven
Dit is niet zijn laatste keer in Amsterdam, zegt Rodgers. Hij komt terug met nieuw werk, een “Chic Next Generation”. Vanavond maken we een reis door zijn werk en dus door zijn leven, zegt hij. “Wij zijn een R&B-, funk-, disco-, soulband.” Bij het bekende Le Freak staat iedereen in de zaal te swingen, met de armen in de lucht. Je ziet weleens vaker een enthousiast en tevreden publiek, maar de stroom van hits, de professionele uitvoering en zeker ook Rodgers innemende verschijning doen hier alle reserves varen. De zaal is om. “This is what we live for”, zegt Rodgers. Bij Good Times, gelardeerd met een stukje Rapper’s Delight, mag een deel van het publiek het podium op. Een feestje.
Nile Rodgers & CHIC
Gezien op 10 december in AFAS Live
Foto’s door Ans van Heck
0 Reacties